Εκοιμήθη την 14η Δεκεμβρίου 2021 περί τίς 21:30, έπειτα από επιπλοκές του κορωνοϊού covid-19, ο μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίας, σε ηλικία 80 ετών. Ο μακαριστός ιεράρχης είχε καρδιολογικά προβλήματα.
Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε, για τη νοοτροπία της εποχής μας, το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι μας πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε.
αυτό το βιβλίο θα έχει μυηθεί σε μιάν απαγορευμένη γνώση.
Μια παιδική και μια εφηβική συντροφιά, αναζητούν ένα εξαφανισμένο παιδί. Το μόνο στοιχείο που διαθέτουν είναι οι αναφορές τους σε κάποιον «Μελένιο Δράκο», για τον οποίο μιλούσαν μετά μανίας πριν χαθούν. Κινητοποιούν όλα τα παιδιά της Αττικής, διαδίδοντας το μήνυμά τους και προφορικά, αλλά και μέσω σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι, σύντομα αρχίζει μια έρευνα του παιδόκοσμου, που επεκτείνεται και σε άλλες πόλεις, ακόμη και εκτός Ελλάδος.
Το βιβλίο «Ο Ορθόδοξος Δρόμος» του Επισκόπου Διοκλείας Καλλίστου Γουέαρ, ασχολείται με τις βασικές ιδέες της θεολογίας: Θεός ακατάληπτος και όμως αποκεκαλυμμένος, τα προβλήματα του κακού, η φύση της σωτηρίας, η σημασία της πίστεως, της προσευχής, του θανάτου και μετά θάνατον.
Στη λειτουργική γλώσσα της εκκλησίας σημαίνει την κατάκλειση (ολοκλήρωση) της εορτής του Πάσχα, που διαρκεί συνολικά 39 ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου...
Ο Παλαμάς στο ποίημά του «Θυγατέρες της Σιών» από την ποιητική συλλογή «Η ασάλευτη ζωή (δημοσιεύτηκε το 1904)», εμπνέεται από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, όπου η Μαγδαληνή, η Μαρία, η μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσή και η Σαλώμη, που «μακρόθεν θεωρούσαι» έγιναν μάρτυρες όλων των περιστατικών που αναφέρονται στην Σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού.
Άρση μέτρων: Τη σταδιακή άρση των μέτρων ανακοίνωση κατά το διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός το απόγευμα της Τρίτης 28 Απριλίου 2020.
Χαραγμένος στις μνήμες όλων θα παραμείνει ο φετινός εορτασμός της Αναστάσεως του Θεανθρώπου λόγω κορωνοϊού, την ώρα που η χώρα μετρά 3 επιπλέον θανάτους τις τελευταίες ώρες.
Στο πρώτο μας Πάσχα «κεκλεισμένων των θυρών», Σε θυμηθήκαμε αμέσως, Κύριε. Θυμηθήκαμε τα παραπονεμένα Σου λόγια: «Πάντες σκορπισθήσεσθε, εμέ λιπόντες». Για πρώτη φορά Σε προσέξαμε να διαβαίνεις τον τραχύ σου δρόμο μόνος. Και μόνος να πίνεις, σταλαματιά-σταλαματιά, και το ποτήριον του Πάθους Σου, από τον χείμαρρο των Κέδρων μέχρι τον φριχτό Γολγοθά.