Στην ηλιόλουστη Ακρόπολη να αντανακλά η ζέστη και η σκόνη.
Ένα μοναχικό δέντρο στέκεται σαν υπόσχεση σκιάς.
Περίπατοι, σιωπές και μικρές εικόνες μέσα στο λευκό φως του αθηναϊκού καλοκαιριού.
Η Αθήνα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο είναι ένας άλλος κόσμος: δρόμοι που καίνε, σπίτια που γίνονται καταφύγια, σώματα που αναζητούν τη σκιά, σκέψεις που βαραίνουν από τη ζέστη.
Σε αυτή τη μικρή καταγραφή, επιχειρούμε να κρατήσουμε κάποιες στιγμές — μια γεύση από το φως, την κούραση, τη νοσταλγία και τη μοναξιά που φέρνει μαζί του ο καύσωνας.