Από τις ποιήτριες που ξεχωρίζω, είναι η Κική Δημουλά. Ιδιαίτερα για το σαρκαστικό παιχνίδι των λέξεων, το περίεργο πάντρεμα ουσιαστικών και επιθέτων, αλλά και για την επικριτική και ταυτόχρονα αναστοχαστική ματιά των στίχων της.
Όπως ανακοινώθηκε από την Ιερά Σύνοδο, καλεί σε στήριξη των μέτρων που έχουν ανακοινωθεί. Προτρέπει να τηρηθούν οι κατευθύνσεις που δίνουν οι επιστήμονες.
Ο Παζολίνι ακολουθεί τον Ευαγγελιστή και Απόστολο Ματθαίο και απλοποιεί εξαιρετικά την αναπαράσταση. Τι μπορεί να είναι σήμερα πιο κοντά στο τότε; Το γυμνό τοπίο, τα φτωχά σπίτια των χωρικών και τα τυραννισμένα τους πρόσωπα. Τα κινηματογραφεί με θαυμαστή δύναμη και ομορφιά ακολουθώντας πρότυπα «κυρίως αρχαϊκοβυζαντινά», και με «ευνόητη αναφορά στον El Greco» Δείτε στο τέλος ολόκληρη την ταινία με ελληνικούς υπότιτλους.
Σ' ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό τριών επεισοδίων, κάνοντας αρχή από την Ιερουσαλήμ, την έρημο της Ιεριχούς, τον Ιορδάνη ποταμό και τη Βηθανία... και προχωρώντας μέχρι και στα άδυτα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου.
Η αλήθεια είναι, ότι η αγάπη μετριέται με τις πληγές που άφησε στην ψυχή και το κορμί μας. Αυτοί που αγαπήσαμε μας παίδεψαν πολύ. Αυτούς που αγαπήσαμε τους παιδέψαμε. Το σημείο αναγνώρισης μιας αγάπης, δεν είναι τα λόγια που ειπώθηκαν αλλά ο πόνος που νιώσαμε, οι θυσίες που κάναμε, το φως που μεταλάβαμε.
Οι πρόγονοί μας πριν από τον ερχομό του Χριστού με τη μεγάλη σοφία τους προσπάθησαν να απαντήσουν σε βασικά ερωτήματα και να αντιμετωπίσουν δυσεπίλυτα προβλήματα που τους απασχολούσαν. Ανάμεσα σε αυτά ήταν το σχετικό με τη δημιουργία του κόσμου και την έννοια της ιστορίας ερώτημα.
Ο λόφος της Αθήνας, Λυκαβηττός [Lycabettus Hill, Athens, Flickr]
Κύριε,
Μέγα Σάββατο βράδυ κι εγώ περιμένω, όπως κι όλοι οι άλλοι χριστιανοί την Ανάστασή Σου. Δεν αγωνιώ. Μόνο περιμένω. Ξέρω πως απόψε Ανασταίνεσαι. Ξέρω πως απόψε τελειώνει η Μεγάλη Εβδομάδα με την άδικη καταδίκη, τα Πάθη, τη Σταύρωση, την Κάθοδό Σου στον Άδη. Απόψε Ανασταίνεσαι Θριαμβευτής.
Από όλα τα ιερά κείμενα, αποστόλων ευαγγελίων και προφητειών, επιλέγω ένα λόγο που είπε ο Χριστός την τελευταία νύκτα της επιγείου ζωής του στον κήπο της Γεθσημανή. Οι ρωμαίοι στρατιώτες μαζί με τον Ιούδα, έρχονται να τον συλλάβουν· ο θάνατος πλησίαζε με βήματα γοργά· το πικρό «ποτήριον» φαινόταν στο βάθος του ορίζοντα. Τότε ο Κύριος στρέφεται στους μαθητές του και τους λέει: «περίλυπός ἔστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ.26,38).