Κέντρο της δημόσιας λατρείας στο Βυζάντιο ήταν ο ναός. Εκεί συγκεντρώνονταν οι πιστοί για να εορτάσουν τα σημαντικότερα γεγονότα από τη ζωή του Χριστού και της Θεοτόκου, να τιμήσουν τη μνήμη των αγίων, να ακούσουν το ιερό κήρυγμα, να προσευχηθούν. Εκεί τελούνταν οι εκκλησιαστικές ακολουθίες, με κυριότερη τη θεία λειτουργία.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ξυπνάμε το πρωί άκεφοι, γιατί όλη τη νύχτα βλέπαμε στον ύπνο μας, έναν εφιάλτη.
Ένα όνειρο, που μπορεί να χαλάσει όλη μας την ημέρα, αλλά και να μας προβληματίσει, προσπαθώντας να το «αναλύσουμε». Ο Όσιος Παΐσιος, μάς συμβουλεύει να το ξεχάσουμε.
Έχει μια απερίγραπτα θεραπευτική δύναμη η όμορφη μουσική. Και τα τραγούδια και οι στίχοι τους, μπορούν σε μια στιγμή να γίνουν προσευχές, να μιλούν για τον Θεό! Είναι θέμα προαιρέσεως, καλού λογισμού, Χριστοκεντρικής προσέγγισης και βιωτής. Όλα, μα όλα για τον Χριστό μας!
Έχει μια σειρά η Βίβλος, βλέπετε ότι οι Πράξεις των Αποστόλων έρχονται μετά τα Ευαγγέλια. Που είναι λογικό, βέβαια, και μετά θα έρθει ο Απόστολος Παύλος, αλλά στις Πράξεις συγκεκριμένα μαθαίνουμε ότι πρέπει να λέμε το Πάτερ Ημών και νομίζουμε ότι αυτή η προσευχή είναι σαν όλες τις άλλες. Δεν είναι σαν όλες τις άλλες, οι άλλες είναι πιο μελετημένες σε σχέση με τη συνέχεια της εκκλησίας. Αυτό είναι η πηγή. Η πηγή παραμένει.
Ο Μωσαϊκός νόμος, διέταζε την περιτομή των αρσενικών παιδιών (Έξοδ. ΙΒ' 43-49), (Γεν. ΙΖ' 9-19), η οποία γινόταν κατά την ογδόη ημέρα από αυτή της γέννησης του παιδιού (Λευιτ. ΙΓ' 3). Η τελετή αυτή έπαιρνε μέρος μέσα σε κτίριο της Συναγωγής, το πρωί, παρουσία δέκα τουλάχιστον προσώπων.