Πάνε πολλές δεκάδες αιώνων όταν στην ανθρώπινη ιστορία κυριάρχησε το πατριαρχικό ανθρωπολογικό πρότυπο. Πριν απ’ αυτό, εξ όσων αποδεικνύουν οι ανθρωπολόγοι, κυριάρχησε η γυναίκα. Το σύστημα ήταν μητριαρχικό αφού στα τότε πρωτόλεια κοινόβια σ’ αυτήν σε πρώτο επίπεδο και στο κοινόβιο σε δεύτερο αναγνωρίζονταν τα παιδιά.
Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι στην ζωή μας, λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι σε οιαδήποτε αδικία, συκοφαντία, ελέγχους των άλλων, αλλά όμως, χρειάζεται πίστη και πολύ υπομονή που φέρνει και την προσωπική μας ταπείνωση.
Η αναμόχλευση του παρελθόντος προσδίδει ακόμη και στις πιο απλές καθημερινές στιγμές της συνύπαρξης του παιδιού με τη μάνα του μια μοναδικότητα. Με τρυφερότητα και νοσταλγία ανακαλεί στη μνήμη του ο Γιάννης Ρίτσος στο ποίημά του [Η μητέρα μου] (απόσπασμα από το «Ορέστης, Τέταρτη διάσταση») την εικόνα της μάνας του σε συγκεκριμένες τέτοιες στιγμές, όπως: