Η «τρέλα» αυτού του έθνους είναι κληρονομική. Μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Όποια σελίδα της Ελληνικής ιστορίας και να δεις σε «τρελούς» θα πέσεις.
Όλοι έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε για πυρκαγιές στην Ελλάδα από τότε που υπάρχουμε. Όλοι ξέρουμε τι γίνεται όταν ακούμε ότι έχουν καεί χιλιάδες στρέμματα. Όλοι έχουμε στο μυαλό μας το σύνθημα το δάσος δίνει ζωή.
Το καθημερινό Έργο του Δασκάλου Νίκου Λυγερού αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, είναι σχολείο. Ένα σχολείο με την ουσιαστική έννοια της γνώσης. Οι γνώσεις αποτελούν το πρώτο πρίσμα της επιστήμης με το οποίο ασχολείται η μελέτη που θα οδηγήσει στην ερμηνεία τους.
Στις 18 Οκτωβρίου του 1979, η Σουηδική Ακαδημία αναγγέλλει την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας για το «Άξιον Εστί» (βλ. αφιέρωμα εδώ) στον Οδυσσέα Ελύτη «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία».
Με το Σκοπιανό, πολλοί αναρωτήθηκαν τι μπορούσαν να κάνουν σε προσωπικό επίπεδο αφού δεν ανήκουν σε επίσημους θεσμούς και το θέμα αποτελεί ένα εθνικό ζήτημα. Με το Σχέδιο Ανάν, οι Κύπριοι ήξεραν ότι στο τέλος θα εκφράζονταν μέσω του Δημοψηφίσματος και αυτό έκαναν για να μην περάσει η λήθη.
Ν. Λυγερός: Όσοι ασχολούνται δεκαετίες με την αναγνώριση των γενοκτονιών, βλέπουν ότι είναι λάθος η συναισθηματική προσέγγιση, αντιλαμβάνονται ότι η θυματολογία δεν μπορεί να φέρει πολλά αποτελέσματα, συνειδητοποιούν ότι η τεκμηρίωση έχει φτάσει στα όρια της. Έτσι η στρατηγική εμφανίστηκε όλο και περισσότερο διότι είναι απαραίτητη για την υποστήριξη της ιστορίας. Μπορεί τα θύματα της γενοκτονίας να μην είχαν ποτέ μια γεωπολιτική αντίληψη των πραγμάτων αλλά για τους γενοκτόνους ήταν η αρχή των πάντων.