Τα παραμύθια αφηγούνται χορεύοντας σ' ένα μετέωρο κενό μεταξύ αληθείας και μύθου σαν το ρομαντικό μπαλέτο της Ζιζέλ, που προσπαθεί να προφυλάξει τον αγαπημένο της. Οι γυναίκες αγαπούν μια φορά και τολμούν και το λένε. Σαν την όμορφη χωριατοπούλα την Ζιζέλ μέσα στην απλότητά της και την σταθερότητα των ερωτικών της συναισθημάτων.
«Ο Άγιος Κριστόφ πέρασε τον ποταμό. Όλη τη νύχτα βάδισε ενάντια στο ρεύμα. Σα βράχος, το κορμί του με τ' αθλητικά μέλη ξεπετιέται πάνω απ΄τα νερά. Στον αριστερό του ώμο κάθεται το Παιδί, αδύνατο και βαρύ.
14 Σεπτεμβρίου, την ημέρα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού το 2001, έφυγε ο μεγάλος λαϊκός τραγουδοποιός, Στέλιος Καζαντζίδης! Η σπουδαιότερη παρακαταθήκη που άφησε, είναι ο τρόπος αντίληψης που είχε για την ζωή και την βίωσε ορθόπρακτα. Εναντιώθηκε στην εξουσία του χρήματος και της ηδονιστικής ζωής. Κέρδισε την ζωή, με την απλότητα και την θέα του απέραντου γαλάζιου.
Ανάβαση στα Μετέωρα με το τσιγκέλι που τραβάνε 4 μοναχοί! Ο Ελβετός φωτογράφος Φρεντερίκ Μπουασονά (Fred Boissonnas) που άφησε μοναδικά καρέ από την Ελλάδα του παρελθόντος... Στην Φώτο ο ίδιος ο Φρεντ Μπουασονά σε ανάβαση με το καλάθι στα Μετέωρα το 1908.
Ο Άγιος Βασίλειος πήρε το μοναχισμό που υπήρχε στα χρόνια του, τον αναχωρητικό μοναχισμό και τον αυστηρό κοινοβιακό μοναχισμό του Παχωμίου, και άλλαξε τη δομή του. Αντί μιας «δοκιμασίας» που ήταν κατ’ ουσίαν μοναχική, αυτός έφερε τη «δοκιμασία» κάτω από την άμεση εξάρτηση των κοινωνικών υποχρεώσεων της Εκκλησίας.
Έρευνα, εργασία Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος (Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Ο Θεόφιλος με πολλούς εκπροσώπους της λεγόμενης γενιάς του ’30 απέκτησε έναν αληθινό στρατό αφοσιωμένων υπερασπιστών της τέχνης του. Κι ο στρατός αυτός συνεχώς διευρύνεται έως τις μέρες μας.
Περιστέρια πετούν γύρω από το γκράφιτι «Τα χέρια που προσεύχονται» c. 1508 του Γερμανού ζωγράφου, χαράκτη και θεωρητικός της Γερμανικής Αναγέννησης, Άλμπρεχτ Ντύρερ (21 Μαΐου 1471 - 6 Απριλίου 1528) στο κέντρο της Αθήνας.