Αφιέρωμα στον Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίο † Μ. Τρίτη 30 Απριλίου 2013 της Σοφίας Ντρέκου
Η προσευχή του Μητροπολίτη Ειρηναίου (Γαλανάκη) πρώην Κισάμου και Σελίνου, όταν ήταν παιδί... προοικονομώντας τρόπο τινά, την ζωή του στο μέλλον. Κι όμως υπάρχουν αυτοί οι λίγοι ιεράρχες, που με την εσωτερική τους δύναμη προσευχόμενοι, ΚΡΑΤΟΥΝ και σχίζουν τα σύμπαντα!!! ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ:Ο ιεράρχης-σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα!
Μεγάλη Εβδομάδα του 1991, σαν σήμερα, στην ενορία μου στην Ομόνοια, στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Για όσους γνωρίζουν την περιοχή, είναι το κέντρο της Ελλάδας και της αμαρτίας και όχι απλά των Αθηνών.
Την Μεγάλη Τρίτη το εσπέρας, τελείται στις εκκλησίες ο Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Στην Ακολουθία αυτή ξεχωρίζει το Δοξαστικό των Αποστίχων, ποίημα της μοναδικής βυζαντινής υμνογράφου, Κασσιανής μοναχής, «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα Γυνή...»
Το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται στους ορθόδοξους ναούς το τροπάριο της Κασσιανής. Πρόκειται για μία ποιητική απόδοση του περιστατικού που περιγράφεται στα ευαγγέλια και έχει να κάνει με την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία έδειξε τη μετάνοιά της πλένοντας τα πόδια του Χριστού με πολύτιμο μύρο και σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της.
Η πράξη της γυναίκας αυτής έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο κυρίως λόγους:
Στην περίπτωση της μοναχικότητας, πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή και επιθυμία του ατόμου να αποσυρθεί από το κοινωνικό του περιβάλλον, χωρίς να αισθάνεται δυσάρεστα, έχοντας τη δυνατότητα να στραφεί στον εαυτό του, να παραμείνει με αυτόν, να εξελιχθεί και να δημιουργήσει ποικιλοτρόπως.
Ακροβατώντας τις ώρες της σιωπής μου, περνούν από μπροστά μου σαν ασπρόμαυρη ταινία τα αγέλαστα, χαμένα όνειρα. Όπου και να αγγίξεις τις θύμησες, πονάνε. Ο πόνος γεννά αλήθεια, συμπόνια, υπομονή, κοινωνία. Ο πόνος δεν ξυπνάει μόνο εμάς, αλλά γεννάει και την αγάπη στους γύρω μας. Ο πόνος γεννά και την σιωπή. Σκεπάζει το μαρτύριο του πονεμένου.
Εξέτασε με δέος, άνθρωπε, πόσο πολύ υπερέχουν τα έργα του Χριστού πάνω στο Σταυρό από την ανθρώπινη μικρότητά μας! Και μη μείνεις στο μέγεθος του Πάθους Του τόσο, όσο αναλογίσου την μεγαλειότητα του αξιώματός Του. Εκεί προσήλωσε τη σκέψη σου.
Σοφία Ντρέκου: Τα πρώτα χρόνια έπειτα από την απελευθέρωση του τόπου από τον τουρκικό ζυγό, γράφει ο Δ. Φωτιάδης, στα καφενεία και στα σπίτια, στις πολιτείες και στα χωριά, έβλεπες κρεμασμένη μια χαλκογραφία που παρίστανε την Ελλάδα κουρελιασμένη, γονατισμένη κι αλυσοδεμένη. Δυο άνδρες γύρευαν να τη σηκώσουν σπάζοντας τα δεσμά της.
Ο καθηγητής πατρολογίας Στ. Παπαδόπουλος, χαρακτηρίζει τον άγιο Κύριλλο ως«κατηχητή» (Β’ τόμος της πατρολογίας, σελ. 482), του οποίου το έργο και η δράση «ερμηνεύονται από το έντονο ενδιαφέρον του για την κατήχηση των πιστών και την ανάγκη επιβιώσεως στον εκκλησιαστικό χώρο» (ίδιο έργο, σελ. 482).
Χρώματα μιας άλλης εποχής που έρχεται απ' το μέλλον.
Η μέρα που φεύγει χάνεται στο σύμπαν, περνά στο άπειρο.
Το κλειδί που κρύβεται κάτω από το γεράνι δεν είναι σαν όλα τα κλειδιά. Ανοίγει την πόρτα σ έναν άλλο κόσμο κατοικημένον από ευτυχισμένους δραπέτες, που μακριά από την παγίδα του πολιτισμού, ζουν αρμονικά με τη φύση και τον εαυτό τους. Σ αυτόν τον κόσμο κυβερνά ο έρωτας, νεράιδες και μικροί θεοί ξεφαντώνουν μαζί με τους θνητούς, κι όλες οι περιπέτειες τελειώνουν καλά με μαγικούς τρόπους.
20 Ιουλίου 1974 - Πρωινές ώρες αρχίζει η αποβατική Επιχείρηση Αττίλας Ι, που θα αποτελέσει το προγεφύρωμα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και που θα ολοκληρωθεί ένα μήνα μετά με τη φάση Αττίλας ΙΙ.
Ν. Λυγερός Η ποντιακή μας μνήμη: Γενοκτονία των Ελλήνων
του Πόντου 19 Μαΐου 2012, ημέρα εθνικής μνήμης». Μνημείο
Άγνωστου Στρατιώτη (Βίντεο και Απομαγνητοφώνηση)
Απομαγνητοφωνημένη η Ομιλία του Νίκου Λυγερού στην κεντρική εκδήλωση, της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος. «Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου 19 Μαΐου, ημέρα εθνικής μνήμης». Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη, 19 Μαΐου 2012. Στο τέλος ακούτε την ομιλία και στο βίντεο.
Περιστέρια πετούν γύρω από το γκράφιτι «Τα χέρια που προσεύχονται» c. 1508 του Γερμανού ζωγράφου, χαράκτη και θεωρητικός της Γερμανικής Αναγέννησης, Άλμπρεχτ Ντύρερ (21 Μαΐου 1471 - 6 Απριλίου 1528) στο κέντρο της Αθήνας.
Μανιασμένη θάλασσα η αμαρτία, τα βράχια, η κόλαση και ο φάρος, ο Λόγος και το έλεος Του Άγιου Θεού. Διαρκείς ανησυχία και ταραχή βασιλεύει στη Γη. «Πλὴν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος» λέγει ο ψαλμωδός.
Ο Alexander Dmitrievich Schmemann ήταν ένας ορθόδοξος ιερέας, θεολόγος και συγγραφέας με επιρροή που είχε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Γεννημένος στην Εσθονία 13 Σεπτεμβρίου 1921 όμως πέρασε στην πατρίδα του λίγα χρόνια της ζωής του. Από μετανάστες από τη Ρωσική Επανάσταση, μεγάλωσε κυρίως στη Γαλλία, όπου υπήρχε μια μεγάλη κοινότητα μεταναστών στο Παρίσι.
Η Κύπρος και Άγιος Λάζαρος είναι στενά συνδεδεμένοι. Σύμφωνα με τη παράδοση ο Άγιος Λάζαρος μετά την ανάσταση του από τους νεκρούς που έκανε ο Ιησούς, και μετά από τη σταύρωση του Χριστού, έφυγε από τη Βηθανία, και ήρθε στη Κύπρο, όπου έγινε τελικά ο πρώτος επίσκοπος Κιτίου, της πόλης που αποκαλείται σήμερα Λάρνακα.