Dionysios Simopoulos: «Οι νέοι εκλαϊκευτές της επιστήμης έχουν ήδη πάρει στα χέρια τους την δάδα και την μεταφέρουν επάξια στις νεώτερες γενιές, πολύ καλύτερα απ’ ό,τι κάναμε εμείς και απ’ ό,τι μπορούσα να φανταστώ πριν από 45 χρόνια. Απίστευτη αποτελεσματικότητα.
«Οδηγούς της ελπίδας» τους χαρακτήριζε ο Αλέκος Παναγούλης, πατέρας των στίχων του «Πάλης ξεκίνημα». Άλλοι βάδισαν προς τα εκεί με την συνειδητή τους δράση και άλλοι γιατί είχαν την ατυχία να νιώσουν από πρώτο χέρι την βαρβαρότητα της δράκας των Συνταγματαρχών «δια ασήμαντον αφορμήν». Θα ακολουθούσαν αρκετές δεκάδες που πλήρωσαν με την ίδια τους την ζωή την δράση τους.
Στις 6 Νοεμβρίου 1961 έγινε η πλημμύρα με τα περισσότερα θύματα στην Αττική, η θεομηνία άφησε πίσω της 40 νεκρούς και περίπου 4.000 άστεγους, ενώ μετέτρεψε σε λίμνη το μεγαλύτερο μέρος της Αθήνας.
Ως παρένθετη μητέρα (στα αγγλικά Surrogacy) ορίζεται η γυναίκα που κυοφορεί βρέφος το οποίο προορίζεται για άτεκνο ζευγάρι που δεν έχει τη δυνατότητα τεκνοποίησης.
Αν και δεν υπάρχουν ακόμη επίσημα στοιχεία, εκτιμάται στις αρχές του 2007 ότι οι παρένθετες μητέρες φτάνουν τις 500 κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο.
...Πώς μπορείς να ζεις σ' έναν κόσμο με τόσην αδικία και να μην το ξεφωνίζεις κάθε ώρα, κάθε μέρα; Φυσικά, αν θέλεις, μπορείς να μείνεις ήσυχος. Να κοιτάξεις τον εαυτούλη σου. Μα τότε πώς θά' χεις το δικαίωμα να λέγεσαι άνθρωπος; Μενέλαος Λουντέμης
Ένα από τα πιο δυνατά και διαχρονικά ποιήματα του σπουδαίου Τάσου Λειβαδίτη, από την ενότητα «Παράρτημα Α'» της συλλογής «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο» (1956).
Ημερίδα με τίτλο «Καρκίνος του Μαστού: Άλματα ζωής μέσα από διαλόγους» διοργάνωσε στις 3 και 4 Οκτωβρίου ο Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Ν. Θεσσαλονίκης «Άλμα Ζωής» στο ΚΕΔΕΑ του ΑΠΘ.
Αναζήτησα με τη δέουσα κρυψίνοια τη σημασία της λέξης «πόρνη»... Ας σκούζουν οι ηθικιστές κάθε κοπής. Κάτι παραπάνω ήξερε ο Άγιος της Πολυκλινικής στην Ομόνοια, ο άγιος γέροντας Πορφύριος, που δεν απέφευγε τις κακοτοπιές και αγίαζε τα «κακά» κορίτσια την παραμονή των Φώτων μέσα στα ίδια τους τα σπίτια!
Το ποίημα η «Προσευχή της δασκάλας», είναι της Χιλιανής ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ (Gabriela Mistral 1889 - 1957) με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946.
Η αληθινή παιδεία δεν είναι εκπαίδευση
και δεν προϋποθέτει χρήμα και τεχνολογία
Συνέντευξη του π. Ειρηναίου Δεληδήμου στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος «Επιστήμες και Ορθοδοξία ανά τον Κόσμο» του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
«Ο Κολοκοτρώνης έφιππος με συνοδεία στρατού» του ζωγράφου
Νέστωρος Λέοντος Βαρβέρης (1867-1954) από την Συλλογή Κουτλίδη
της Σοφίας Ντρέκου
Μνήσθητι Κύριε των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων Σου, των υπέρ Πίστεως και Πατρίδος ηρωϊκώς αγωνισαμένων και πεσόντων κατά την Άλωσιν της Τριπολιτσάς, Αρχιερέων, Προκρίτων και Θεοδώρου μετά των συμπολεμιστών αυτού και ανάπαυσον αυτούς ένθα επισκοπεί το Φως του Προσώπου Σου. Αιωνία η μνήμη αυτών.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας (5 Νοεμβρίου 1956 - 9 Σεπτεμβρίου 2019) αγαπημένος τραγουδιστής και συνθέτης της ελληνικής έντεχνης και ροκ σκηνής. Απεβίωσε σήμερα Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2019 από καρδιακή ανακοπή, στον Βόλο.
Ο αιφνίδιος θάνατος του αγαπημένου τραγουδοποιού Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με το ξεχωριστό γρέζι στην αφηγηματική φωνή του, μάς έφερε θλίψη †
Το γενέθλιον της Θεοτόκου, άνευ του οποίου θα ήταν αδύνατος η ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού, αφού μόνο έτσι ο Ιησούς έγινε τέλειος άνθρωπος προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση, που ενώνοντάς την με τη Θεία ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως, ένωσε ουσιαστικά και κυριολεκτικά τον Θεό με τον Άνθρωπο.
Αλαμπάμα: Η πολιτεία του ρατσισμού. Υπανάπτυκτος λαός. Φυλακίστηκε το 1983 όταν ήταν 20 χρόνων!!!
Πόσο πολύ με λύπησε η αδικία τόσων χρόνων.
Πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στην ίδια θέση.
Για κάθε χώρα θέλουμε έναν Βίκτωρ Ουγκώ.
Η σύγχρονη ιστορία του Γιάννη Αγιάννη!
Καθώς αυξάνει ο αριθμός των Μουσουλμάνων μεταναστών στη χώρα, κάποιοι εκ των οποίων μαζί με ορισμένους ντόπιους ομοπίστους τους, ήδη εργάζονται προσπαθώντας να προσηλυτίσουν αφελείς, είναι ανάγκη να γνωρίζουμε περί τού Ισλάμ.
«Μα γιατί να πιεστώ να μισήσω εγώ που σχεδόν ευγνωμονώ τον κόσμο για τη δυστυχία μου, για το ότι είμαι διαφορετικός -και γι' αυτό μισήθηκα- και που όμως δεν ξέρω παρά ν᾽ αγαπώ, πιστά και στενάχωρα;»1 Πιέρ Πάολο Παζολίνι