Ανατολικά του χωριού Αργυρούπολη Ρεθύμνης, στο δρόμο προς τον οικισμό Κάτω Πόρος, κατεβαίνοντας σε μια πανέμορφη ρεματιά, βρίσκεται ο ναός και ο τάφος των αγίων Πέντε Παρθένων και, δίπλα, πέντε λαξευτά δωμάτια στο βράχο, όπου, κατά την παράδοση, έζησαν ως ασκήτριες οι πέντε αγίες, που τιμώνται στην περιοχή.
Χαραγμένος στις μνήμες όλων θα παραμείνει ο φετινός εορτασμός της Αναστάσεως του Θεανθρώπου λόγω κορωνοϊού, την ώρα που η χώρα μετρά 3 επιπλέον θανάτους τις τελευταίες ώρες.
Στο πρώτο μας Πάσχα «κεκλεισμένων των θυρών», Σε θυμηθήκαμε αμέσως, Κύριε. Θυμηθήκαμε τα παραπονεμένα Σου λόγια: «Πάντες σκορπισθήσεσθε, εμέ λιπόντες». Για πρώτη φορά Σε προσέξαμε να διαβαίνεις τον τραχύ σου δρόμο μόνος. Και μόνος να πίνεις, σταλαματιά-σταλαματιά, και το ποτήριον του Πάθους Σου, από τον χείμαρρο των Κέδρων μέχρι τον φριχτό Γολγοθά.
Οι τοιχογραφίες του εξωνάρθηκα του 1312 στην Μονή Βατοπαιδίου.
Από τεχνοτροπική άποψη οι τοιχογραφίες του εξωνάρθηκα είναι έργο
δύο καλλιτεχνών με τελείως διαφορετική καλλιτεχνική προσωπικότητα,
οι οποίοι αποκαλούνται συμβατικά «ζωγράφος της Αποκαθηλώσεως»
και «ζωγράφος της Προσευχής στο Όρος των Ελαιών».
Τα Πάθη του Χριστού
του κ. Φώτη Κόντογλου
Επιφυλλίδες της Πρωΐας
«Στον κόσμο τούτο είδαν πολλά τα μάτια μου, πολλά ακούσανε τ’ αυτιά μου, σαν ο κάθε άνθρωπος διάβασα πλήθος βιβλία που γράψανε οι πιο άξιοι άνθρωποι του κάθε τόπου. Και μολαταύτα κάθε φορά που θε να ‘ρτουνε τούτες οι μέρες με τα Πάθη του Χριστού, ούλα σβήνουνε κι η καρδιά μου πέφτει σε μια γλυκιά θλίψη.
O Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - συγγραφέας μιλά στον FM100 για το φετινό Πάσχα (Μ. Τετάρτη 15-04-2020), σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο Βασίλη Κοντογουλίδη.
«Πρωτόγνωρη εμπειρία το φετινό Πάσχα, όλα όμως μπορεί να έχουν μια θετική πλευρά.
Νικηφόρος Βρεττάκος: «Κάθε Μεγάλη Παρασκευή συμμετέχω στο θείο δράμα, που το βλέπω σαν το καθολικό δράμα της ίδιας της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει όλους όσοι πόνεσαν: τους μάρτυρες, τους αδικημένους, τους πεφορτισμένους.
Ο Οδυσσέας Ελύτης θα μας κάνει την έκπληξη, ανατρέποντας τα μέχρι τώρα παραδοσιακώς αποδεκτά. Συνηθίζουμε να γιορτάζουμε το Πάσχα ως νίκη της ζωής, επειδή ο Ιησούς «θανάτω θάνατον πατήσας» Ανέστη. Αλλά ο ποιητής δουλεύει με κάτι παραπλήσιο, πλην όμως όχι και τόσο ευχάριστο φαινομενικώς.
Ένα ελεγείο, μπορείς να διαφωνείς στο γενικό πλαίσιο «θρησκεία, θρησκευόμενος, άθρησκος και άθεος» όμως αυτό που θα πάρεις είναι απάντηση, δίνει ζωή και αν θες και απαντήσεις, χωρίς κραυγές άναρθρες, χωρίς το μανδύα του δογματικού.
Ο Καθηγητής της Ψυχολογίας της Θρησκείας στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας & Θρησκειολογίας του Παν. Αθηνών Δρ. Σπυρίδων Τσιτσίγκος, MA, PhD, ThD, αναλύει στα παρακάτω βίντεο τα νοήματα της Κυριακής των Βαΐων και της Μεγάλης Δευτέρας.
Το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων βρίσκεται στην δυτική πλευρά του λόφου Λυκαβηττού Αθηνών κτισμένο μέσα στο μεγαλύτερο σπήλαιο τού λόφου. Σύμφωνα με την παράδοση, το σπήλαιο αυτό ήταν χώρος ασκητικής ζωής των χριστιανών των πρώτων αιώνων.
Η εμπειρική ψηλάφηση και κατανόηση της Μεγάλης Εβδομάδας
Μια ακόμα «Μεγάλη Εβδομάδα» μας προκαλεί να αναμετρηθούμε με τη μεγαλοσύνη της, να γνωρίσουμε το Θεό καλλιεργώντας μια σχέση μαζί Του. Να φτάσουμε στη μεγάλη γιορτή.
Από τις ποιήτριες που ξεχωρίζω, είναι η Κική Δημουλά. Ιδιαίτερα για το σαρκαστικό παιχνίδι των λέξεων, το περίεργο πάντρεμα ουσιαστικών και επιθέτων, αλλά και για την επικριτική και ταυτόχρονα αναστοχαστική ματιά των στίχων της.
της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou) Αρθρογράφος (BSc in Psychology)
«Στα Βουρλά το κακό ξεκίνησε στις 29 Αυγούστου. Μπήκαν οι Τούρκοι στα σπίτια μας και μας έβαλαν φωτιά. Αργότερα μας είπαν ότι ήταν αντάρτες και μετά ήρθε ο τακτικός στρατός και μας μάζεψε. Μας έπιασαν όλους μαζί, τον πατέρα μου τον έσφαξαν, τον αδερφό μου τον έκαψαν, τους νέους τους μάζεψαν και τους πήραν στην Ανατολή. Όταν φύγαμε ήταν 16 Σεπτεμβρίου...