Άγιο Όρος Πίστη vs Επιστήμη για το εμβόλιο (video)

Άγιο Όρος: Πίστη vs Επιστήμη για το εμβόλιο

Οι γέροντες επικαλούνται πίστη στον Θεό

αλλά και στην επιστήμη και στο εμβόλιο

Το Άγιο Όρος πριν από 100 χρόνια σε βίντεο ντοκουμέντο του 1919 ~ αφιέρωμα video

Το Άγιον Όρος σε γαλλικό ντοκιμαντέρ του 1919

Βίντεο Ντοκουμέντο: Έτσι ήταν το Άγιο Όρος πριν από 100 χρόνια - Η καθημερινότητα πριν από έναν αιώνα στο «λίκνο» της Ορθοδοξίας.

Αγιοκατάταξη Γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ, από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα (Το επίσημο ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου)

Αγιοκατατάχθηκε έπειτα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου

του Οικουμενικού Πατριαρχείου μία μεγάλη μορφή της

Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ.

Το επίσημο ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Ανακοινωθέν πρώτης ημέρας εργασιών της
Αγίας και Ιεράς Συνόδου για το μήνα Νοέμβριο

Μιλά ο ίδιος ο άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ στα ελληνικά (video)

της Σοφίας Ντρέκου

11 Ιουλίου του 1993 κοιμήθηκε ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα, ο Γέροντας Σωφρόνιος Σάχαρωφ του Έσσεξ.

Ακούστε αγαπητοί αναγνώστες, δύο βίντεο όπου ομιλεί ο ίδιος ο μακαριστός Θεόπτης γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ στα Ελληνικά, όταν ήταν 96 ετών, ένα χρόνο δηλαδή πριν από την κοίμησή του!

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας (Προηγούμενος Ι.Μ. Φιλοθέου, video)

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης της Αριζόνας (ΗΠΑ)

και προηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου

• Ας ενθυμούμεθα τον θάνατο, διότι όλα τερματίζουν εις αυτό τον κόσμο, 

και μακάριος όποιος εσπούδασε την γνώσι των ουρανίων πραγμάτων...

Τραγωδία στο Άγιο Όρος: Νεκρός προσκυνητής έπεσε στον γκρεμό κρατώντας μία εικόνα της Παναγίας

Ανάβαση σε απόκρημνες πλαγιές προς τη στέγη του Άθω για την αγρυπνία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Βιντεο / αφιέρωμα)

της Σοφίας Ντρέκου 

Η πομπή ανέβαινε αργά-αργά στις απόκρημνες πλαγιές. Σε κάποια σημεία της διαδρομής, σκαρφάλωνε... Προορισμός η «Αγία Κορυφή», η στέγη του Άθω τα 2.033 μ. 

Η Ελλάδα του 1920 έγχρωμη (φωτογραφίες και video)

Αθήνα 1896 Αριστερά πάνω στη σημερινή Πλατεία Κλαυθμώνος 

το Υπουργείο Οικονομικών, τέλη 19ου - αρχές 20ου αιώνα,

οδός Σταδίου 27 & Δραγατσανίου (τρέχουσα αρίθμηση).

φωτογράφος ο T.H. McAllister που επισκέφτηκε την Ελλάδα 

μεταξύ 1890 και 1892 σύμφωνα με το Άλκη Ξανθάκη.

Ίσως ένα ταξίδι προς το παρελθόν, 

να μας φωτίσει...

Το Όραμα του Σταυρού: παλαιές ιστορικές μαρτυρίες για το σημείο του Τιμίου Σταυρού που φάνηκε στα Ιεροσόλυμα το 346 μ.Χ.

Λεπτομέρεια από τη νωπογραφία «Το Όραμα του Σταυρού», έργο 

βοηθών του Ραφαήλ, που δείχνει το όραμα του Μ. Κωνσταντίνου, 

με την επιγραφή «Ἐν τούτῳ νίκα» στα ελληνικά. [βλ. λεπτ. στο τέλος]

7 Μαΐου Ανάμνηση του εν τω ουρανώ φανέντος

σημείου του Τιμίου Σταυρού επί Κωνσταντίου Β'

Η διαδρομή για ταξίδι από Ουρανούπολη προς την κορυφή Αγίου Όρους τον Άθω, της Μεταμορφώσεως και ο Χάρτης (videos αφιέρωμα)

5 Αυγούστου, Άθως: η Παραμονή Μεταμόρφωσης

του Σωτήρος Χριστού και το ταξίδι ξεκινά από την

Ουρανούπολη για τη κορυφή του Αγίου Όρους.

Το ταξίδι ξεκινά από την Ουρανούπολη

Νέα Σκήτη - Άθως (κορυφή)

ΑΘΩΣ 1000 χρόνια πολιτισμού σαν μια μέρα - οι άγιοι του Αγίου Όρους και η εικονογραφία τους

Επιμέλεια της Σοφίας Ντρέκου

1000 χρόνια πολιτισμού

έχεις μέσα σου

και δεν αντιπροσωπεύεις

Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης: Ο βίος και τ' όνειρο για την Παναγία και το Άγιον Όρος γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Τοιχογραφία: Πέτρος ο Αθωνίτης του 1300 από τον

ζωγράφο του Πρωτάτου κυρ-Μανουήλ Πανσέληνο

(1290-1320) στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους, Καρυές.

Το όνειρο του οσίου Πέτρου του Αθωνίτη για την

Παναγία και το Άγιον Όρος (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά)

της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Αρθρογράφος (BSc in Psychology)

Τα παρακάτω, τα γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αναφερόμενος στον βίο του οσίου Πέτρου (12 Ιουνίου), ο οποίος κλήθηκε θαυματουργικά στην μοναχική ζωή, και τελικά μετά από πολλούς αγώνες, κόπους, και παγίδες του εχθρού της ψυχής, κατόρθωσε να βγει νικητής, με την χάρη του Θεού, στον πνευματικό στίβο. 

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής η ταινία - Elder Joseph the Hesychast (video)

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής (José Hesicasta)

Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

(Columnist Sophia Drekou)

Το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στη 

ζωή του Αγιορείτη ασκητή, Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή.

Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής αγιοκατατάχθηκε 

στις 9 Μαρτίου 2020 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Άγιος Βασίλειος Καισαρείας ο Μέγας. Βίος και Άπαντα τα Έργα του

Εργασία της Σοφίας Ντρέκου

Η ιστορία του Σωτήρη Τσιόδρα για το Άγιον Όρος ★ Πριν 30 χρόνια, ένας μοναχός μού είχε πει... (video)

ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η ιστορία του Σωτήρη Τσιόδρα από το Άγιο Όρος: 

«Πριν 30 χρόνια, ένας μοναχός μού είχε πει…»

Ο Νίκος Καζαντζάκης στο Άγιον Όρος το 1914 - Συγκλονιστικός διάλογος ενός ασκητή στα Καρούλια με τον Καζαντζάκη

1914 Νοέμβριο, ο 31χρονος τότε βρίσκεται στη Μονή Καρακάλου

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

Μέχρι και τον δύσπιστο Καζαντζάκη εντυπωσίασαν τα Καρούλια στο Άγιον Όρος, και έγραψε για το οδοιπορικό του, εκστασιασμένος. Την Ευχή των ιδιαίτερα ασκούμενων Αγίων Αγιορειτών Πατέρων, που, την Σύναξή των εορτάζουμε Κυριακή 63 μέρες μετά το Πάσχα.

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και η διδασκαλία του (αφιέρωμα)

1749-1809 στό κελί τών Σκουρταίων

εικ. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, χαρακτικό από την 

προμετωπίδα του «Μεγάλου Συναξαριστή», Βενετία 1819.

Αφιέρωμα στον Όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη

τον σοφό διδάσκαλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Να θυμάσαι πάντοτε, ότι το σήμερα είναι δικό σου,
το αύριο είναι στο χέρι του Θεού. Και Εκείνος που
σου έδωσε το πρωί, δεν σου υπόσχεται και το βράδυ.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης 6 Ιουν 1749 - 14 Ιουλ 1809

Εργασία της Σοφίας Ντρέκου

Σύντομη Βιογραφία

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης υπήρξε από τις σημαντικότερες ασκητικές μορφές της σύγχρονης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Νικόλαος Καλλιβρούτσης, και από μικρός έδειχνε ότι ήταν άνθρωπος μεγάλης αρετής και φοβερής ευφυΐας.

Θεωρείται ως μια από τις ηγετικές μορφές της κίνησης των Κολλυβάδων Πατέρων, μαζί με τους Μακάριο Νοταρά και Αθανάσιο Πάριο. Η συνεισφορά του υπήρξε πολύπλευρη και αφορούσε ποιμαντικό και συγγραφικό έργο, ενώ είναι και ο συγγραφέας του Πηδαλίου, της Φιλοκαλίας και του Ευεργετινού.

Ο Όσιος Νικόδημος γεννήθηκε στη Νάξο το έτος 1749 μ.Χ. από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Αντώνιο και Αναστασία Καλλιβρούτση (η οποία εμόνασε στην Ιερά Μονή Χρυσοστόμου Νάξου, με το όνομα Αγάθη).

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στη Νάξο και έπειτα στη σχολή της ίδιας πόλης επέκτεινε τις γνώσεις του, με δάσκαλο τον αδελφό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Αρχιμανδρίτη Χρύσανθο.

Κατόπιν 16 χρόνων πήγε στην Ελληνική σχολή της Σμύρνης, όπου κοντά σε φημισμένους διδασκάλους έλαβε ανώτερη παιδεία και αρετή. Μετά από ορισμένες περιπέτειες, το 1775 μ.Χ. πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί, στη Μονή του Άγιου Διονυσίου εκάρη μοναχός με το όνομα Νικόδημος.

Οι Πατέρες της Μονής, που διέκριναν τα μεγάλα φυσικά και επίκτητα χαρίσματα του Νικόδημου, τον διόρισαν αναγνώστη και γραμματέα της Μονής. Στη Μονή αυτή ο Νικόδημος, υπήρξε υπόδειγμα διακονίας και πράξεων αρετής.

Έπειτα αποσύρθηκε σε κάποιο κελί, όπου με ασκητικό τρόπο, επιδόθηκε στη μελέτη και συγγραφή πολλών οικοδομητικών, θεολογικών και αγιολογικών βιβλίων. Μεταξύ αυτών είναι ο «Συναξαριστής», το «Εορτοδρόμιον», η «Νέα Κλίμακα», ο «Αόρατος Πόλεμος» και άλλα πολλά.

Τελικά μετά από διάφορες περιπέτειες, που υπέστη στη βραχύχρονη ζωή του, απεβίωσε από ημιπληγία, σε ηλικία 60 χρονών, τις πρώτες ορθρινές ώρες της 14ης Ιουλίου του έτους 1809 μ.Χ. στο κελλί των Σκουρταίων, στις Καρυές του Αγίου Όρους.

Τα τελευταία του λόγια ήταν η απάντηση που έδωσε στους μαθητές του όταν τον ρώτησαν αν ησυχάζει: «Τον Χριστό έβαλα μέσα μου και πως να μη ησυχάσω;». 

Ενταφιάστηκε στο Λαυριωτικό Κελί των Σκουρταίων στις Καρυαίς του Άγιου Όρους, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο πνευματικό συγγραφικό έργο, που σήμερα αποτελεί κεφάλαιο για τον λαό της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η Εκκλησία μας επάξια από το έτος 1955 μ.Χ. τον κατέταξε στο Αγιολόγιο της. Εορτάζει στις 14 Ιουλίου εκάστου έτους.

Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στο Κελλί των Σκουρταίων Αγίου Όρους. Μέρος της Κάρας του Αγίου βρίσκεται στην ομώνυμη Μονή Πενταλόφου Κιλκίς.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα: Σοφίας χάριτι, Πάτερ κοσμούμενος, σάλπιξ θεόφθογγος, ὤφθης τοῦ Πνεύματος, καὶ ἀρετῶν ὑφηγητής, Νικόδημε θεηγόρε, πάσι γὰρ παρέθηκας, σωτηρίας διδάγματα, βίου καθαρότητας, διεκφαίνων τὴν ἔλλαμψιν, τῷ πλούτῳ τῶν ἐνθέων σου λόγων, δι' ὧν ὡς φῶς τῷ κόσμῳ ἔλαμψας. 

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

κι η πνευματική κληρονομιά του

Οι συνθήκες της εποχής

Ο άγιος Νικόδημος εμφανίζεται στο προσκήνιο σε μια εποχή δύσκολη: Μετά από αιώνες δουλείας (τρεις σε κάποιες περιοχές, τέσσερις σε άλλες), ο Ορθόδοξος λαός μας βρίσκεται σε δυσχερή θέση.

Από τη μια, η φτώχεια, η καταπίεση και η αμάθεια οδηγούν πολλούς στον εξισλαμισμό, για λίγη οικονομική άνεση και αξιοπρεπή διαβίωση. Περιοχές ολόκληρες κοντεύουν να ξεχάσουν τα ελληνικά ή έχουν συντριπτικό ποσοστό αναλφαβητισμού και αδυνατούν ν’ αντιμετωπίσουν τους ξένους μισιονάριους που ζητούν να τους προσηλυτίσουν σε άλλα δόγματα και να τους αφελληνίσουν. (Είναι γνωστό πως το 1821 οι ρωμαιοκαθολικοί κάτοικοι των Κυκλάδων βοήθησαν τους Τούρκους ή, στην καλύτερη περίπτωση, τήρησαν ευμενή προς αυτούς ουδετερότητα.)

Από την άλλη, έρχονται οι σπουδαγμένοι στην Εσπερία και, στα σχολεία που ιδρύουν στις διάφορες πόλεις, μαζί με τις νέες ανακαλύψεις των φυσικών επιστημών και τις προόδους των μαθηματικών, προπαγανδίζουν τον αγνωστικισμό ή την αθεΐα. Γιατί η σχολαστική θεολογία που γνώρισαν στη Δύση, δομημένη σε κάποιες αρχές και αξιώματα που δήθεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν οτιδήποτε, μια θεολογία, αποτέλεσμα διανοητικών διεργασιών, άρα κτιστή και ανεπαρκής για τον άνθρωπο, κατέρρεε στις συνειδήσεις πολλών μορφωμένων και, μαζί της, η πίστη τους στην ύπαρξη του Θεού. Όμως η Ορθόδοξη θεολογία είναι άλλη. Αλλά τα κείμενα που τη διασώζουν αυθεντικά σπάνιζαν αυτά τα χρόνια.

Αν δει κανείς τις εκδόσεις της Τουρκοκρατίας, θα διαπιστώσει ότι ο πιστός λαός τρεφόταν πνευματικά κυρίως από λειτουργικά κείμενα, βίους Αγίων, με αρκετά μυθολογικά στοιχεία, ηθικολογικά κηρύγματα και ευσεβείς διηγήσεις, με κάποιες τους να έχουν στοιχεία τρόμου. Όσο κι αν αρκετοί βίωναν την ατμόσφαιρα των ιερών ακολουθιών και δέχονταν τη χάρη του Θεού που μετέδιδαν, ελάχιστοι καταλάβαιναν πλήρως τα κείμενα. Τα έργα των μεγάλων Πατέρων ήσαν άγνωστα είτε γιατί οι σχετικά λίγες μέχρι τότε έντυπες εκδόσεις ήσαν δυσεύρετες, είτε γιατί τα περισσότερα δεν είχαν εκδοθεί και βρίσκονταν σε δυσπρόσιτα χειρόγραφα. Ένας λόγος για τον οποίο βασικά κείμενα της Ορθοδοξίας παρέμεναν ανέκδοτα ήταν ότι, εκτός από τη Βενετία, οι άλλες ρωμαιοκαθολικές πόλεις, όπου κυρίως εκδίδονταν τα ελληνικά βιβλία, υπάκουαν στις παπικές εντολές που δεν επέτρεπαν την έκδοση Ορθοδόξων κειμένων, ούτε καν λειτουργικών.

Το έργο του

Ο άγιος Νικόδημος πηγαίνει στο Άγιο Όρος το 1775, σε ηλικία 26 ετών. Ήδη έχει λαμπρές σπουδές και Ορθόδοξη αγωγή. Αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το Γένος και με ταπείνωση και αίσθημα ευθύνης αναλαμβάνει να βοηθήσει, το κατά δύναμιν.

Ξέρει ότι ο λαός κινδυνεύει να εξισλαμισθεί ή να φραγκέψει, όχι τόσο γιατί βρίσκεται μέσα στην ανέχεια ή γιατί του λείπουν τα όπλα ή η πολιτική οργάνωση, όσο γιατί δεν γνωρίζει σε βάθος την πίστη στην οποία ενστικτωδώς και εκ παραδόσεως στηρίζεται. Ξέρει ότι αυτή δεν είναι θέμα διανοητικό αλλά βιωματικό. Όπως φανερώνουν τα πατερικά κείμενα και οι βίοι των Αγίων, όσο αγωνίζεται κανείς τον αγώνα των πρακτικών αρετών, όσο προσπαθεί ν’ αποκτήσει ταπείνωση και αγάπη, τόσο ο νους του φωτίζεται από τον Θεό, δέχεται τη χάρη Του και γεύεται «γνωστώς και ευαισθήτως» πράγματα που ξεπερνούν την κτιστή και πεπερασμένη φύση του και τον εισάγουν στην αιωνιότητα. Τότε γίνεται πλούσιος υπέρ πάντα πλούτον και δυνατός υπέρ πάσαν δύναμιν. Δεν φοβάται μήπως τον ταπεινώσουν, τον απογυμνώσουν ή τον θανατώσουν, γιατί ήδη ζει με τον Θεό, μετέχει στην αιωνιότητα.

Ξέρει επίσης, ότι η Αλήθεια δεν αλλάζει με τις εποχές. Μόνο η έκφραση και η ορολογία μεταβάλλονται, ανάλογα και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όσων τη διατυπώνουν. Έτσι, αναλαμβάνει να φωτίσει τον λαό με κείμενα, είτε στη δημώδη γλώσσα της εποχής του, είτε στο πρωτότυπο, με πολλές επεξηγήσεις. Άλλοι, όπως ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, του οποίου ο αδελφός Χρύσανθος υπήρξε δάσκαλος του Νικοδήμου, το κάνουν με το κήρυγμα και την ίδρυση σχολείων. Ο Νικόδημος το κάνει με τα βιβλία του.

Το 1777, σε ηλικία 28 ετών, αναλαμβάνει να ελέγξει και αποκαθάρει από τα λάθη το χειρόγραφο της «Φιλοκαλίας των ιερών νηπτικών» που του εγχειρίζει ο άγιος Μακάριος Νοταράς, δηλαδή της συλλογής ασκητικών και νηπτικών κειμένων από τον 4ο μέχρι τον 14ο αιώνα, να συντάξει τους βίους των ανθολογουμένων συγγραφέων και να γράψει το προοίμιο. Η ανθολογία θα εκδοθεί το 1782, θα μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και θα αποτελέσει βιβλίο αναφοράς για την Ορθόδοξη πνευματικότητα. 

Το 1783 θα εκδοθεί ο «Ευεργετινός», συλλογή πιο πρακτικών ασκητικών κειμένων που έγινε τον 11ο αιώνα, την οποία ο Νικόδημος αντιγράφει από αγιορείτικα χειρόγραφα και αποκαθαίρει, συντάσσοντας και πάλι το προοίμιο. 

Ακολουθούν η «Αλφαβηταλφάβητος» του αγίου Μελετίου του ομολογητού (θα εκδοθεί μόλις το 1928), τα άπαντα του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου, το «Θεοτοκάριον το νέον» (κανόνες προς την Υπεραγία Θεοτόκο), τα άπαντα του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τα χειρόγραφα των οποίων, δυστυχώς, θα χαθούν στη Βιέννη, η Ερμηνεία στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου (διασκευή και εμπλουτισμός της σχετικής ερμηνείας του Θεοφυλάκτου Αχρίδος), η Ερμηνεία στις λοιπές επιστολές της Καινής Διαθήκης, η Ερμηνεία του Ψαλτηρίου με βάση την εξήγηση του Ευθυμίου Ζιγαβηνού, ο «Κήπος χαρίτων» (ερμηνεία στις εννέα Ωδές), το Απάνθισμα εκ των Ψαλμών, οι ερωταποκρίσεις των οσίων Βαρσανουφίου και Ιωάννου, το «Εορτοδρόμιον» (ερμηνεία των κανόνων των δεσποτικών και θεομητορικών εορτών) και η «Νέα Κλίμαξ» (ερμηνεία των Αναβαθμών της Οκτωήχου).

Μέσα στη μέριμνά του για την πνευματική τροφοδοσία του δοκιμαζόμενου λαού μας, επεξεργάζεται τον Συναξαριστή του Μαυρικίου, αποκαθαίροντάς τον από κάποια μυθολογικά στοιχεία, πλουτίζοντάς τον με πλήθος υποσημειώσεων και μεταφράζοντάς τον σε μια χυμώδη δημοτική της εποχής του. (Η γλώσσα αυτή ξένισε τον εκδότη της δεύτερης έκδοσης, που αντικατέστησε πλήθος λαϊκών λέξεων με αντίστοιχες της καθαρεύουσας. Ευτυχώς σήμερα έχουμε την έκδοση του «Δόμου», τη μόνη που αναπαράγει την πρώτη.) 

Εκτός από τον «Συναξαριστή των δώδεκα μηνών του ενιαυτού», όπως τον τιτλοφόρησε, που παρουσιάζει συντετμημένους βίους Αγίων, μεταφράζει επιλεγμένους εκτενείς βίους και τους εκδίδει στο «Νέον Εκλόγιον», φροντίζοντας η γκάμα του να εκτείνεται σε όλους τους αιώνες και να περιλαμβάνει αγίους επισκόπους, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς ποικίλων επαγγελμάτων και κοινωνικών θέσεων, για να υποδείξει στον καθένα τον δρόμο προς την αγιότητα. 

Ακόμα, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των αθρόων εξισλαμισμών, συλλέγει μαρτυρολόγια της Τουρκοκρατίας, τα επιμελείται, τα μεταφράζει και τα εκδίδει στο «Νέον Μαρτυρολόγιον» το 1799, με ένα θαυμάσιο προοίμιο όπου προτρέπει τους πιστούς να παραμείνουν αμετακίνητοι στην πίστη, μιμούμενοι τους Νεομάρτυρες, και τους αλλαξοπιστήσαντες να επανέλθουν στην Ορθοδοξία. Το βιβλίο αυτό συντελεί στην ανάσχεση των αθρόων εξισλαμισμών, βοηθά πολλούς να αποκτήσουν συνείδηση της πίστεώς τους και οδηγεί άλλους, αλλαξοπιστήσαντες κυρίως, στο μαρτύριο. 

Τα αγιολογικά έργα του αγίου Νικοδήμου σταδιακά εκτοπίζουν τις προγενέστερες συλλογές βίων Αγίων, που είχαν δεκάδες εκδόσεις ανά τίτλο, και φτάνουν να κυριαρχούν στον Ορθόδοξο χώρο.

Η αγάπη του προς τους Αγίους και η μέριμνά του για τη διάδοση της τιμής τους στον Ορθόδοξο κόσμο τον οδηγεί να συνθέσει πλήθος Ακολουθιών (γύρω στις 60) ή να συμπληρώσει ήδη υπάρχουσες. Οι περισσότερες απ’ αυτές παραμένουν ανέκδοτες και σώζονται σε αγιορείτικες βιβλιοθήκες. Ξεχωρίζει η Ακολουθία που συνέθεσε προς τιμήν των Οσίων του Άθω, με θαυμαστό εγκώμιο, όπου συνοπτικά βιογραφεί όλους τους Αγίους του Όρους. Οι Αθωνίτες Όσιοι για πρώτη φορά υμνολογούνται κι εγκωμιάζονται συλλογικά. Επίσης, εκδίδει και τους οκτώηχους κανόνες του Ιωσήφ του υμνογράφου στον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, αποκαθαίρει και εκδίδει το «Εγχειρίδιον» με τα εγκώμια του Επιταφίου, καθώς και το μέγα Ευχολόγιον, για να έχουν οι ιερείς μια εύχρηστη και ακριβή έκδοση.

Για να βοηθήσει εξομολόγους και εξομολογούμενους, συντάσσει και εκδίδει το 1794 το «Εξομολογητάριον», με συμβουλές και για τους δύο, βάσει των ιερών Κανόνων της Εκκλησίας. 

Αργότερα αναλαμβάνει το τιτάνιο έργο της συλλογής και κωδικοποιήσεως αυτών των Κανόνων, καθώς και των ερμηνειών τους από τους έγκριτους κανονολόγους, τους συνθέτει, παρουσιάζοντας τη συμφωνία των συντακτών τους, και τους εκδίδει στο «Πηδάλιον» το 1800, με πλήθος υποσημειώσεων και παραπομπών που μαρτυρούν την εξαίρετη μνήμη και τις θαυμαστές συνθετικές του δυνατότητες. Αυτό το έργο καθοδηγεί τους Ορθοδόξους εξομολόγους ανά τον κόσμο μέχρι σήμερα.

Στη μέριμνά του για την πνευματική καλλιέργεια των πιστών, μη θέλοντας να προβάλλει τον εαυτό του, επεξεργάζεται και βιβλία άλλων συγγραφέων, συνήθως αλλάζοντάς τα ριζικά και πολλαπλασιάζοντας τον όγκο τους, όπως το «Περί συνεχούς θείας μεταλήψεως» του Νεοφύτου Καυσοκαλυβίτη και τα «Πνευματικά γυμνάσματα» και τον «Αόρατο πόλεμο», τα οποία ανακάλυψε ο άγιος Μακάριος ο Νοταράς στην πατμιακή βιβλιοθήκη, μεταφρασμένα από τα ιταλικά, και τα έδωσε στον άγιο Νικόδημο, να τα επεξεργαστεί και να τα ορθοδοξοποιήσει.

Τέλος, συντάσσει και εκδίδει κάποια εντελώς δικά του έργα. Σε ηλικία 32 ετών, ζώντας ερημικά στο ερημονήσι Σκυροπούλα, χωρίς κανένα βιβλίο μαζί του, συγγράφει το «Συμβουλευτικόν εγχειρίδιον περί φυλακής των πέντε αισθήσεων», όπου εκθέτει την ασκητική και πνευματική διδασκαλία της Εκκλησίας, με πλήθος αγιογραφικών και πατερικών παραπομπών από μνήμης, για να ενισχύσει πνευματικά τον εξάδελφό του Ιερόθεο, επίσκοπο Ευρίπου, που του το ζήτησε. (Το βιβλίο πρωτοεκδίδεται το 1801.) 

Αργότερα συγγράφει τη «Χρηστοήθεια» με ηθικές συμβουλές προς τους πιστούς (πραγματοποιεί πέντε εκδόσεις από το 1803 ως το 1816), και, προς το τέλος της ζωής του, για να απαντήσει στις ποικίλες εναντίον του συκοφαντίες, συντάσσει την «Ομολογία πίστεως», όπου φαίνεται η καθαρότητα του Ορθόδοξου φρονήματός του.

Μέχρι το 1809, που εκοιμήθη εν Κυρίω, δηλαδή σε διάστημα 32 χρόνων, ο άγιος Νικόδημος συνέθεσε 120 περίπου έργα, που αν εκδίδονταν όλα μαζί, θα συγκροτούσαν 30 μεγάλους τόμους. Πολλά παραμένουν ανέκδοτα, ενώ αρκετά εκδόθηκαν μετά θάνατον, λόγω των δυσκόλων περιστάσεων της εποχής και της ανέχειας στην οποία ζούσε ο Άγιος και οι συμμοναστές του. (Κάποια παραχαράχτηκαν από τους επιμελητές τους, λόγω της αποστάσεως από τον τόπο εκδόσεως ή του μεσολαβήσαντος θανάτου του συγγραφέα.) Έτσι, αυτός ο ταπεινός μοναχός αναδείχθηκε ο πολυγραφότερος Αγιορείτης και πιθανότατα ο πολυγραφότερος από τους Πατέρες της 2ης μ.Χ. χιλιετίας.

Έζησε πολύ ασκητικά, στην Ι.Μονή Διονυσίου αρχικά και σε διάφορες καλύβες της Καψάλας στη συνέχεια, συνήθως ως υποτακτικός ή φιλοξενούμενος άλλων γεροντάδων. Κυκλοφορούσε ρακένδυτος και με γουρουνοτσάρουχα, αυτός του οποίου τις συμβουλές ζητούσαν πατριάρχες, επίσκοποι αλλά και απλός λαός. Κι όχι μόνο δεν ξυπάστηκε από την αναγνώριση, αλλά και παραπονιόταν γι’ αυτήν. Γι’ αυτό και πολλά από τα βιβλία του κυκλοφόρησαν ανωνύμως ή με ονόματα κάποιων άλλων που ελάχιστα συνέβαλαν γι’ αυτά.

Στις έριδες για το θέμα των μνημοσύνων και της συχνής θείας μεταλήψεως πήρε το μέρος των αποκαλούμενων «Κολλυβάδων», στοιχώντας στην εκκλησιαστική παράδοση, χωρίς όμως να επιτίθεται με ανοίκειους χαρακτηρισμούς στους αντιπάλους του, όπως συχνά συνέβαινε και από τις δύο πλευρές. Γι’ αυτό και παρέμεινε στο Άγιο Όρος και δεν διώχθηκε όπως οι περισσότεροι επώνυμοι «Κολλυβάδες».

Το έργο του είναι διδασκαλία και μαθητεία Ορθοδοξίας. Ενώ θα μπορούσε να συγγράψει πολλά, αν κρίνουμε από τα τέσσερα αποκλειστικά δικά του βιβλία σε πεζό λόγο, τις χιλιάδες επεξηγήσεις, τα πολλά προοίμια, εγκώμια, πανηγυρικούς λόγους και Ακολουθίες που συνέθεσε, προτίμησε ν’ αφήσει τους προγενέστερούς του Πατέρες να μιλήσουν στον λαό, κι αυτός να τους σχολιάζει, επεξηγεί, υπομνηματίζει, μεταφράζει. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι μεταφράσεις του θυμίζουν αυτές του Παπαδιαμάντη: Έχει την ελευθερία να παραλείπει ή να προσθέτει αποσπάσματα, για να καθιστά το κείμενο πιο εύληπτο ή, σε κάποιες περιπτώσεις, περισσότερο Ορθόδοξο. Το τελευταίο συνέβη με τα βιβλία «Περί συνεχούς θείας μεταλήψεως», «Πνευματικά γυμνάσματα» και «Αόρατος πόλεμος».

Κάποιες ενστάσεις

Για τα δύο τελευταία έχει γίνει κάποιος θόρυβος, ότι τάχα εισάγουν τη ρωμαιοκαθολική ευσέβεια στη χώρα μας. Όμως, αφενός μεν ο άγιος Νικόδημος δεν τα μετέφρασε ο ίδιος αλλά τα παρέλαβε σε χειρόγραφες μεταφράσεις χωρίς να γνωρίζει τον συγγραφέα τους[1] και ανέλαβε να τα επιμεληθεί και ορθοδοξοποιήσει, αυξάνοντας κατά πολύ τον όγκο τους. Αφετέρου δε, ήταν κι αυτός τέκνο της εποχής του και, αν υπάρχει κάποια ευσεβιστική χροιά, αυτή αντανακλά την τότε περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Τελευταία κατηγορήθηκε με έμφαση κυρίως για το «Πηδάλιον», αλλά και για το «Εξομολογητάριον». Όμως το υλικό που παραθέτει δεν είναι δικό του αλλά των αγίων Πατέρων. Αυτός απλώς το κωδικοποίησε και το υπομνημάτισε. Κι αν κάπου έχει κάποιες απόψεις που μπορεί να χαρακτηριστούν νομικίστικες, αυτές αφενός μεν μαρτυρούν ελαφρά επιρροή των αντιλήψεων της εποχής του, όπως προαναφέραμε, αφετέρου δε είναι σταγόνα μπροστά στον ωκεανό του έργου του. Κι είναι πολύ άδικο να μιλά κανείς για «τον Θεό του Αυγουστίνου, του Άνσελμου και του Νικοδήμου, τον τρομοκράτη Θεό των σαδιστικών απαιτήσεων δικαιοσύνης»[2], τη στιγμή που στα πολλά έργα του φαίνεται η συμπαθούσα καρδιά του και παρουσιάζεται ο Θεός ως ελεήμων και εύσπλαχνος. 

Αν δε δει κανείς μόνο τον κατάλογο των πατερικών και αγιολογικών κειμένων που εξέδωσε, υπομνημάτισε και μετέφρασε ο Άγιος, θα συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για τον ανθό της ασκητικής και νηπτικής γραμματείας της Εκκλησίας μας, τα οποία κάθε άλλο παρά ένα θεό τιμωρό, σαν του Ανσέλμου, παρουσιάζουν. Κι αυτή η συνειδητή επιλογή τους μάς υποψιάζει λίγο για τα βάθη της καρδιάς και τις πεποιθήσεις του Αγίου. Το ίδιο μαρτυρούν κι οι Ακολουθίες του.

Η πνευματική κληρονομιά του

Η Φιλοκαλία, που μεταφράστηκε ταχύτατα από τον άγιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκι και διαδόθηκε σε λίγα χρόνια στη Μολδαβία και στη Ρωσία, άλλαξε άρδην την πνευματική ζωή μοναστηριών, ασκητών και λαϊκών. Πυροδότησε την εμφάνιση μεγάλων στάρετς που πολέμησαν την εκκοσμίκευση Ι.Μονών και σκητών και τις έκαναν κέντρα ασκητισμού και πνευματικότητας όπου καθημερινά προσέτρεχαν πλήθη πιστών για πνευματική καθοδήγηση. Τη μεγαλύτερη ακμή παρουσίασε η μονή της Όπτινα κι έναν από τους στάρετς αυτής της μονής σκιαγραφεί ο Ντοστογιέφσκι στο πρόσωπο του Ζωσιμά των «Αδελφών Καραμαζώφ». Όπως φαίνεται από τις σημειώσεις του, ο ρώσος συγγραφέας είχε μελετήσει αρκετή νηπτική γραμματεία (ιδιαίτερα τον αββά Ισαάκ τον Σύρο). 

Η καλλιέργεια του ρωσικού λαού δια των στάρετς, της Φιλοκαλίας και των λοιπών πνευματικών συγγραμμάτων, τον βοήθησε να βιώσει βαθύτερα την Ορθόδοξη παράδοσή του και ν’ αντέξει τη λαίλαπα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τις δεκαετίες διωγμών που ακολούθησαν. Κάποιοι στάρετς, που ζούσαν στις πόλεις άγνωστοι για τους πολλούς, βοήθησαν τους απλούς πιστούς ν’ ανταπεξέλθουν τις δοκιμασίες και μεταλαμπάδευσαν το πνεύμα της Φιλοκαλίας μέχρι σήμερα που μια νέα άνθιση Ορθόδοξης πνευματικότητας και μοναχισμού παρουσιάζεται στη Ρωσία.

Στην Ελλάδα η διδασκαλία του αγίου Νικοδήμου ζωογόνησε τον λαό με τα καθάρια νάματα της Παραδόσεώς μας, τον ενίσχυσε ν’ αντέξει το υπόλοιπο της Τουρκοκρατίας, όχι μόνο να μη χάσει την πίστη του αλλά και να τη ζήσει βαθύτερα. Του έδωσε και τη δύναμη να μη λυγίσει από τη λαίλαπα της βαυαροκρατίας που έκλεισε τα 4/5 των μοναστηριών του νεοσύστατου κράτους, όριζε κατά βούλησιν τα μέλη της Ι. Συνόδου, την ανάγκασε να συστήσει στους κάτω των 40 ετών μοναχούς και μοναχές των καταργημένων μοναστηριών να παντρευτούν, πούλησε τα ιερά κειμήλιά τους στα παζάρια, κατεδάφισε 70 ι. ναούς στην Αθήνα και προσπάθησε να εισαγάγει αλλότρια ήθη.

Οι περισσότεροι «Κολλυβάδες», μετά τον διωγμό τους από το Άγιο Όρος, διασκορπίστηκαν στα νησιά του Αιγαίου. Εκεί ίδρυσαν μοναστήρια που λειτουργούσαν κατά το αγιορείτικο τυπικό, με έμφαση στη λατρευτική ζωή, στην ευχή του Ιησού και στη συχνή θεία μετάληψη, και έθεσαν τη σφραγίδα τους στις τοπικές κοινωνίες. Στο Άγιο Όρος αυτές οι τάσεις συνεχίστηκαν περισσότερο στις ασκητικές καλύβες, παρά στα μοναστήρια και στα κελλιά με τις μεγάλες συνοδείες και τις πολλές δραστηριότητες. Επανήλθε όμως το «Κολλυβάδικο» πνεύμα και η συχνή θεία μετάληψη στα μοναστήρια, με τη μετατροπή κάποιων απ’ αυτά σε κοινόβια και την έλευση νέων αδελφοτήτων σε άλλα στις δεκαετίες του 1970 και του 1980.

Ένα άλλο φαινόμενο το οποίο ποθούσε και ευχόταν ο άγιος Νικόδημος πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές του στα προεπαναστατικά και στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια. Εννοώ την αναβίωση του γυναικείου μοναχισμού στα νησιά, με την ίδρυση πολλών μοναστηριών, που οδήγησε στη σημερινή άνθισή του πανελληνίως.

Τα έργα του αγίου Νικοδήμου κυριαρχούν στην εκδοτική παραγωγή των χρόνων 1782-1819, όταν εκδίδονται τα περισσότερα βιβλία του. Όπως σημειώνει ο Φίλιππος Ηλιού, την περίοδο του ύστερου Διαφωτισμού (1801-1820), παρ’ όλο που η κυκλοφορία του κοσμικού βιβλίου είχε αυξηθεί σημαντικότατα σε σχέση με το παρελθόν, το 41% των ελληνικών εκδόσεων είναι θρησκευτικές[3] (αν όμως υπολογίσει κανείς τον αριθμό των αντιτύπων κάθε βιβλίου, ξεπερνούν σημαντικά το μισό των τυπωμένων σωμάτων). Μέσα σ’ αυτές κυριαρχούν τα νικοδημικά βιβλία. Την ίδια περίοδο στο Άγιο Όρος, στην Πελοπόννησο και στα νησιά η συντριπτική πλειοψηφία των συνδρομητών των εκδιδομένων βιβλίων παραγγέλνει έργα του αγίου Νικοδήμου, όπως προσθέτει ο Ηλιού[4]. Αν εξαιρέσουμε τον Άθω, οι άλλες δύο περιοχές θ’ αποτελέσουν τα 2/3 του νεοσύστατου κράτους. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι οι κάτοικοί τους, με την απελευθέρωση και εν όψει των δοκιμασιών που προανέφερα, θα είναι μπολιασμένοι στην Ορθοδοξία από τα νικοδημικά έργα. 

Ο Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης, ο μείζων και ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους του 19ου αιώνα, είχαν πολλούς συγγενείς ηγουμένους και μοναχούς, μυήθηκαν απ’ αυτούς στην Ορθόδοξη πνευματικότητα, την παρουσίασαν σαρκωμένη στη ζωή και στα κείμενά τους και ποδηγετούν ακόμα τους Έλληνες (ας θυμηθούμε τη ρήση του Ελύτη: «Όταν βρίσκεστε σε δύσκολες στιγμές, αδελφοί, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό, μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.»).

Έτσι, τα νάματα του αγίου Νικοδήμου μάς αρδεύουν μέχρι σήμερα. Η «πνευματική» ηγεσία του τόπου όμως θέλει να τον ξεχάσουμε. Τα σχολικά βιβλία, ενώ ασχολούνται με ελάσσονες λογίους του Διαφωτισμού, που ελάχιστα επηρέασαν τους Έλληνες της εποχής τους, αν κρίνουμε από την κυκλοφορία και διάδοση των βιβλίων τους, δεν ξέρω αν αναφέρουν καν τον άγιο Νικόδημο ή τον μέγα απόστολο του Γένους άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που δέσποσαν στις συνειδήσεις των πολλών κατά την προεπαναστατική περίοδο. (Είναι χαρακτηριστικό πως ο Κ. Θ. Δημαράς (Κωνσταντίνος Δημαράς του Θησέως (1904-1992)), εισηγητής αυτής της τάσης στην Ελλάδα, ενώ, από τις 946 σελίδες της «Ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας», αφιερώνει κοντά στις εκατό στους λογίους του Διαφωτισμού, δίνει μόλις μία και κάτι στον άγιο Κοσμά και τρεισήμισι στον Παπαδιαμάντη, προσπαθώντας εμφανώς ν’ απαξιώσει το έργο του με όσα γράφει γι’ αυτόν. Τον δε άγιο Νικόδημο, τον συγγραφέα με τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες κατά την περίοδο 1782-1845, ούτε που τον μνημονεύει!)

«Σύμφωνα με το Γιώργο Κεχαγιόγλου τα μειονεκτήματά της είναι: οι ορθογραφικές και εκφραστικές ιδιορρυθμίες, οι αμέθοδες σημειώσεις, οι ελλείψεις στην ενημέρωση της βιβλιογραφίας-ανανεωμένες μόνο στο μέτρο των ενδιαφερόντων του συγγραφέα της-η άνιση προσέγγιση λογοτεχνικών φαινομένων με βάση τις εποχές (ο Διαφωτισμός είναι ένα υπερδιογκωμένο κέντρο της εργασίας αυτής), αλλά και η εμμονή του σε ερμηνευτικά σχήματα που η σύγχρονη έρευνα έχει ξεπεράσει. Τέλος η παραγνώριση της μεταγενέστερης λογοτεχνικής παραγωγής (ανεπαρκέστατο το επίμετρό της για τη γενιά του 30'), ύστερα κι από κάθε νέα επανέκδοσή της. Γιώργος Κεχαγιόγλου, «Οι ιστορίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας», Μαντατοφόρος-Δελτίο Νεολληνικών Σπουδών, τχ. 15 (Μάρτιος 1980), σελ. 16, 17-18»[5]

Τον Παπαδιαμάντη τον επανέφεραν δυναμικά στο προσκήνιο οι ομότεχνοί του, και σήμερα θεωρείται ο μέγιστος των πεζογράφων μας, κάτι που ο Νίκος Τριανταφυλλόπουλος αποκάλεσε «νίκη των ποιητών». Θα έλεγα, και νίκη του αγίου Νικοδήμου, από το πνευματικό περιβάλλον του οποίου ξεπήδησε ο κυρ Αλέξανδρος.

«Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης δὲν ἔγραφεν ἁπλῶς. Οὔτε τοῦ ἔφθανεν ἡ ἱκανοποίησις ἐκ τῆς πίστεως τῶν ἀληθειῶν, ποὺ ἔγραφε. Τὸ κίνητρον ὅλου τοῦ συγγραφικοῦ του ἔργου, ὑπῆρξεν ὁ ὑπέρτατος νόμος τῆς ζωῆς τῆς ψυχῆς: ἡ Ἀγάπη. Ὁ θεῖος Νικόδημος ἠγάπα περιπαθῶς, διὸ καὶ ἔγραφε γλαφυρῶς. Δὲν ἔδιδε ξηρὰς συνταγάς· αἱ τρέμουσαι ὀστεώδεις χεῖρες του, παρεσκεύαζον τὰ φάρμακα διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν συνανθρώπων του, καὶ ἡ μεγάλη καὶ καθαρὰ καρδία του ἐφλέγετο εἰς τὴν κάμινον τῆς προσευχῆς, διὰ νὰ γίνουν λυσιτελῆ. Ὁ ἱερὸς πατὴρ ἔζησεν, ἤθλησε νομίμως, ἐφωτίσθη, ἠγάπησε καὶ ἔγραψεν. Ὡς κοπιῶν γεωργός, εἰς τὸ νοητὸν τοῦ Κυρίου γεώργιον, ἐγεύετο αὐτὸς πρῶτος τὸν καλλίκαρπον τῆς χάριτος καί, ἠλλοιωμένος ἀπὸ τὴν θείαν ἐνέργειαν, τὸν μετέδιδεν ἱεροπρεπῶς καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς του, διότι ὁ ἅγιος Νικόδημος πρὸ παντὸς ἠγάπα, ἠγάπα τὸν Χριστὸν καὶ τὸν πλησίον.» (Μακαριστός π. Θεόκλητος μοναχὸς Διονυσιάτης)

Σημειώσεις
1. Βλ. Εμμ. Φραγκίσκου, «Αόρατος Πόλεμος» (1796), «Γυμνάσματα Πνευματικά» (1800). Η πατρότητα των «μεταφράσεων» του Νικοδήμου Αγιορείτη, «Ο Ερανιστής», έτος ΚΕ-ΛΑ, τόμος 19(1993), σ. 104.

2. Χρήστου Γιανναρά, Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα, Αθήνα 1992, σ. 206. Ο Γιανναράς γράφει πως ο άγιος Νικόδημος «επιλέγει, μεταφράζει και εκδίδει, σαν βιβλία '

«ψυχοφελέστατα» για τους Ορθοδόξους, δυο τυπικά ρωμαιοκαθολικά εγχειρίδια» (ό.π., σ. 199), αγνοώντας, όπως προκύπτει από μελέτες, μεταγενέστερες του βιβλίου του (του Εμμ. Φραγκίσκου, ό.π., αλλά και του Κ. Παπουλίδη, Αγιορειτικά, Άγιον Όρος 1993, σσ. 125-127) ότι ο Άγιος έχει αλλάξει άρδην το περιεχόμενό τους, προσθέτοντας και πολύ νικοδημικό υλικό. Π.χ., τα “Πνευματικά γυμνάσματα” από ένα τευχίδιο των 30 σελίδων, μεταμορφώθηκαν σε τόμο των 650.

3. Φίλιππου Ηλιού, Ελληνική Βιβλιογραφία του 19ου αιώνα. Τόμος 1ος, 1801-1818, Αθήνα 1997, σσ. νϛ-νζ.

4. ό.π., σ. νϛ. σύνταξη: Theo, Αντίφωνο με 53 Σχόλια

5. Με προσθήκες από Sophia Ntrekou.gr

Πηγή: Αέναη επΑνάσταση

Η νοητική ισχύς του Αγίου Νικοδήμου

Σταύρος Ι. Μπαλογιάννης (Stavros Balogiannis)

Ομότιμος Καθηγητής Νευρολογίας

Η νοητική ισχύς και η πολυμάθεια του Αγίου Νικοδήμου ήσαν μοναδικά φαινόμενα. Θα ήτο πολύ σπάνιον γεγονός να υπάρξη άνθρωπος έχων την μνημονικήν δυνατότητα του Αγίου, ο οποίος δικαίως δύναται να χαρακτηρισθή ως αληθής υπερμνήμων, όπως ελάχιστοι άλλοι σοφοί άνδρες εις την ιστορίαν θα ηδύναντο να χαρακτηρισθούν.

Εκ παραλλήλου, είχεν ούτος εξαιρετικήν φιλομάθειαν, έκδηλον ήδη από τα έτη της σχολικής του ζωής και των εν συνεχεία σπουδών του, την οποίαν συνεδύαζεν με την μοναδικήν δυνατότητα να κατανοή πλήρως και να εμβαθύνη εις όλας τας καλλιεργουμένας εις την εποχήν του επιστήμας, μαθητεύσας πλησίον του Χρυσάνθου του Αιτωλού και εντρυφήσας μετά επιμελείας εις τας βιβλιοθήκας του Αγίου Όρους, τα βιβλία των οποίων κατέγραφεν ευχερώς εις την απέραντον μνημονικήν επιφάνειαν του νου του.

Τας γνώσεις του επί των θετικών επιστημών εισάγει ευστόχως εις τα έργα του κατά δοξαστικόν προς τον Κύριον και την Υπεραγίαν Θεοτόκον τρόπον, έχων την απόλυτον πίστιν ότι όλαι αι επιστημονικαί γνώσεις και όλα τα επιτεύγματα σκοπόν έχουν να καταδείξουν την σοφίαν του Θεού, να δοξάσουν τον Κύριον και να υμνήσουν την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

Ως ανέφερεν ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών κυρός Νικόδημος «''Το Συμβουλευτικὸν ἐγχειρίδιον, περί φυλακής των πέντε αισθήσεων και λογισμών και περί της ενεργείας του νου» εἶναι ἔργον μιᾶς καταπληκτικῆς μνήμης· ἀλλὰ βεβαίως καὶ μιᾶς πλουσίας και “καθαρᾶς καρδίας”, ἐκ τῆς ὁποίας ἐπήγαζον “καινὰ και παλαιὰ” θεῖα λόγια καὶ σωτήρια». Το εν λόγω έργον το οποίον εγράφη τη παρακλήσει του επισκόπου Ευρίπου Ιερόθεου, εκδοθέν αρχικώς το 1801 εις Βιέννην, εξεπονήθη άνευ οιουδήποτε βοηθήματος, συνταχθέν εξ ολοκλήρου από μνήμης όταν ο Άγιος έζη ασκητικώς εις την Σκυροπούλα, μικράν νήσον ευρισκομένην απέναντι της Σκύρου.

Τα έργα του Αγίου Νικόδημου, τα οποία έχουν πληθώραν παραπομπών, αι οποίαι καταδεικνύουν την «ευαισθησίαν και ευσυνειδησίαν του Αγίου εις περιπτώσεις δανείων» ανέρχονται σε 120 περίπου, συγκροτούντα τριάντα μεγάλους τόμους, οι δέκα εκ των οποίων έχουν θεομητορικό περιεχόμενο.

Τα έργα του Αγίου συνετέλεσαν τα μέγιστα εις την κατάδειξιν του κάλλους της Ορθοδοξίας και εις την στήριξιν της ψυχής και του πνεύματος των μελών της Εκκλησίας, η οποία αντιμετώπιζεν κατά την εποχήν του Αγίου σημαντικάς εξωγενείς δυσχερείας.

Απόσπασμα από το άρθρον Σ.Ι. Μπαλογιάννης:
«Αι απόψεις του Αγίου Νικοδήμου επί της ψυχής».

★ Διαβάστε άρθρα και μελέτες για τον
Άγιο Νικόδημο στην Αέναη επΑνάσταση

♦️ Θεοτοκάριο Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: Ύμνος και Ποίηση για την Θεοτόκο

♦️ Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (14 Ιουλίου) για τον Ιερό Αυγουστίνο

♦️ Η Εκπόρευση του «Μάννα» από τον τάφο του Αποστόλου Ιωάννη,
του Άγιου Νικόδημου του Αγιορείτου (1749 - 14 Ιουλίου 1809)

♦️ Στο σπίτι του Λαζάρου - Άγιου Νικόδημου Αγιορείτη (Χριστοκεντρικές εμπειρίες ενός ερημίτου)

♦️ Άγιος Κόϊντος Ομολογητής και Θαυματουργός (2 Ιουλίου) Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

• Εξωτερικοί σύνδεσμοι

♦️ Ο Αόρατος Πόλεμος (Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος, Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος) users.uoa.gr

♦️ ο «Συναξαριστής» (από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ'. Εκδόσεις Δόμος, 2005) snhell.gr

♦️ Εορτοδρόμιον: ήτοι ερμηνεία εις τους ασματικούς κανόνας των δεσποτικών και θεομητορικών εορτών. / Συνερανισθέν εκ διαφόρων της Εκκλησίας Πατέρων, πλουτισθέν με πολλάς σημειώσεις, και συντεθέν εις την κοινήν γλώσσαν υπό Νικοδήμου εν μοναχοίς ελαχίστου του Αγιορείτου. Εκ της τυπογραφίας Date of publication 1836. Κατεβάστε ΕΔΩ: anemi.lib.uoc.gr ΚΑΙ ΕΔΩ: scribd.com

♦️ Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (14 Ιουλίου) & τι θα έκανε αν ζούσε εδώ σήμερα...
♦️ Ο Ιούλης προχωρά με τις γιορτές των αγίων μας & τον καημό του λαού μας...
♦️ Άγιος Νικόδημος, ο Πατέρας & Φωτιστής του δούλου γένους
♦️ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης & Θετικές Επιστήμες
♦️ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ;
♦️ Η φιλία του Ρήγα Φεραίου και του αγ. Νικόδημου Αγιορείτη
♦️ Το Ηφαίστειο "Άγιο Όρος", ο παγκόσμιος πολιτισμός και ο θρησκευτικός μυστικισμός

Διαβάστε και:

♦️ Το κίνημα των Κολλυβάδων & η προσφορά του

♦️ Η πρόκληση του Διαφωτισμού & οι Κολλυβάδες 

♦️ Διαφωτισμός και ορθόδοξη παράδοση

♦️ Μελέτη για την προσφορά του αγίου Νικοδήμου

♦️ Αναλυτικότερη βιογραφία του

♦️ Απρίλιος 2010: κλέφτης επιστρέφει λείψανο του αγίου Νικόδημου που είχε κλέψει, μετά από εμφάνιση του αγίου σε αυτόν! (εδώ)

♦️ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης - Άγιοι Κήρυκος & Ιουλίττα (14+15 του Ιούλη)

♦️ Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι, έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2007. Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης - Πεμπτουσία: Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
♦️ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, θεόπνους διδάσκαλος τῆς εὐσεβείας, ἔνθεος ὑφηγητὴς τῶν ἀρετῶν ΑΦΙΕΡΩΜΑ: users.uoa.gr~nektar
♦️ Ηδονές, πλούτη, δόξα (Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)
♦️ Προσευχή, άγιος Νικόδημος Αγιορείτης (Π.Β.Πάσχου, «Το Πένθος Και Το Φως Της Ημέρας» Σ.15-22, Εκδ. Αρμός)
♦️ (PDF) Ο τρόπος εργασίας του Οσίου Νικοδήμου κατά τη συγγραφή του Συναξαριστού του και οι πηγές του: download https://www.academia.edu

♦️ Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης: Η «Φιλοκαλία» και «Το αδιανόητο τίποτα». Εξηγήσεις υπερλόγων πραγμάτων (Βίντεο) Όταν η Ελλάδα εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση η εφημερίδα «Le Monde» έγραφε: «Σήμερα εισήλθε στην Ευρωπαϊκή κοινότητα η χώρα της Φιλοκαλίας».
♦️ Ἡ καρδία ὡς κέντρο φυσικό, ὑπερφυσικό καί παραφυσικό - Φώτης Σχοινάς Φιλοκαλική ἀνθρωπολογία
♦️ Η «φιλοκαλική Αναγέννηση» και η επίδρασή της στην Ορθόδοξη Ευρώπη - Γιώργος Καραμπελιάς
♦️ Η εσωτερική ενότητα και η επίδραση της Φιλοκαλίας σε Ανατολή και Δύση - Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος Ware
♦️ video Βασίλειος Καλλιακμάνης: Νικόδημος Αγιορείτης, ο άγιος της ακρίβειας αλλά και της οικονομίας
♦️ 15 Ιουλίου 2019 Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου «Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης βρήκε την χάρη του Θεού από τη νηπτική εργασία»
♦️ video στην Πεμπτουσία: Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
♦️ Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης κι η πνευματική κληρονομιά του Αντίφωνο με 53 Σχόλια

• Please, see:

St. Nicodemus the Hagiorite or 

St. Nicodemus of the Holy Mountain

Commemorated on July 14

♦️ Saint Nicodemus of the Holy Mountain
♦️ Saint Nicodemus the Hagiorite | PEMPTOUSIA

♦️ Saint Nikodemos the Hagiorite by Demitrios Panagopoulos
♦️ Saint Nicodemus the Hagiorite | Greek monk | Britannica.com
♦️ Saint Nicodemus of the Holy Mountain | PEMPTOUSIA

♦️ Nicodemus the Hagiorite - Wikipedia

Δείτε και επιλεκτικά Βίντεο:

♦️ Αρχονταρίκι - Άγ. Νικόδημος Αγιορείτης: 200 χρόνια. Η εκπομπή "Αρχονταρίκι" με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο με θέμα: "Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: 200 χρόνια από την κοίμησή του", με καλεσμένους τους: κ. Σταύρο Γιαγκάζογλου, Σύμβουλο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και Διευθυντή του Περιοδικού "Θεολογία" της Εκκλησίας της Ελλάδος, και κ. Γεώργιο Φίλια, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, η οποία προβλήθηκε από την ΕΤ-1 στις 8/11/2009

21:24

♦️ «Ανέσπερον Φως» ANESPERON FOS
14-7-12 - Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης

24:49

♦️ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ομιλεί ο
μητροπολίτης πρ. Ερζεγοβίνης κ. Αθανάσιος

9:43

♦️ Ομιλίες από το Βιβλίο του Αγίου Νικοδήμου
του Αγιορείτου "Αόρατος Πόλεμος"

Βιβλίο

♦️ Διδαχές Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου

8:23

Κατανυκτικά, μοναχικά Χριστούγεννα στο Άγιον Όρος ★ Μεσογαίας Νικόλαος (video)

Πάμε ν' ακούσουμε μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία που μας την διηγείται ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Νικόλαος Χατζηνικολάου, ο οποίος μας περιγράφει τα κατανυκτικά, μοναχικά Χριστούγεννα, που πέρασε στο Άγιο Όρος;

Πέντε άνθρωποι που ήθελαν πραγματικά «να δουν» πώς αναζητούμε τον Θεό; Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ι. Μονή Αγίου Ονουφρίου στο χωριό Ιάμπλοτσνα, Πολωνία, 2009 

Υπερχείλιση ποταμού. φωτο: Ταντέους Ζάτσεκ, Православие.Ru

Τι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε τον Θεό

Πέντε άνθρωποι που ήθελαν πραγματικά «να δουν» Πώς αναζητούμε τον Θεό Επιμέλεια: Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Γέρων Κλεόπας Ηλιέ: ο φόβος του Θεού και του θανάτου (video)

Αξιομνημόνευτη ήταν η συνηθέστερη

ευχή του: «Ο Παράδεισος να σας φάει»!

Εάν θέλεις να πας κατ’ ευθείαν στον Χριστό,

πρέπει να περάσεις από δύο τείχη. Αυτά τα τείχη

δεν είναι από πέτρα, κεραμίδα ή λάσπη, αλλά