Η ανάσταση του Λαζάρου είναι ένα από τα πλέον αμφισβητούμενα επεισόδια των ευαγγελικών διηγήσεων. Φυσικά, όλα τα σημεία των ευαγγελίων που περιέχουν υπερφυσικό στοιχείο απορρίπτονται από εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους αντίθετο προς το χριστιανισμό.
Την αναμέτρηση με τον θάνατο σε διαφορετικά πεδία ζυγίζουν τα κατοπινά κείμενα. Πρώτα απ’ όλα, ο Ψυχαναλυτής Δημήτρης Κυριαζής εξετάζει τον «ψυχικό θάνατο», δηλαδή την καταβύθιση του ανθρώπου σε μια φοβερή κατάσταση μη-πραγματικής ζωής ούτε κυριολεκτικού θανάτου. Ὁ συγγραφέας προτείνει την διάνοιξη στην αγάπη ως ατραπό εξόδου από τον «θάνατο» αυτόν.
Στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. 9, 1-38), ο Χριστός, περνώντας μέσα από την Ιερουσαλήμ, συναντάει έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Κύριος, έκανε πηλό, αφού έπτυσε στο χώμα, του άλειψε τα μάτια και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Ποίημα του Ιωάννη Πολέμη. Ο πρώην τυφλός του Σιλωάμ
παρασυρμένος από το πλήθος βρέθηκε και είδε με τα
μάτια του τη σταύρωση του ευεργέτη και σωτήρα του.
Στη λειτουργική γλώσσα της εκκλησίας σημαίνει την κατάκλειση (ολοκλήρωση) της εορτής του Πάσχα, που διαρκεί συνολικά 39 ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου...
Ιωάννη Καραβιδόπουλου, καθηγητή Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εκείνο που κυριολεκτικά μαστίζει τον άνθρωπο, ιδιαίτερα της εποχής μας, είναι το αίσθημα της ανασφάλειας και αβεβαιότητας, το οποίο αποτελεί συνέπεια της αμαρτίας, της επαναστατικής προσπάθειας δηλ. του ανθρώπου να γίνει αυτός ο ίδιος κυρίαρχος του εαυτού του ξεθρονιάζοντας το Θεό από τη θέση του δημιουργού και κυρίου του.
Ο όρος Κάθοδος του Χριστού στον Άδη ορίζει τη μετάβαση της ψυχής του Ιησού Χριστού, στον τόπο των νεκρών (στα ελληνικά «Άδης»), όπου μίλησε στους νεκρούς κατά το διάστημα του τριήμερου θανάτου του, όπως είχε κάνει και στους ζωντανούς, (βλ. γι’ αυτό την ορθόδοξη εικόνα «Εις Άδου κάθοδος» (εδώ και εδώ), αλλά και τη μαρτυρία του αποστόλου Πέτρου, μαθητή του Χριστού, στην πρώτη επιστολή του, Επιστολή Πέτρου Α' - Κεφάλαιο 3, στίχοι 19-20).