Οι αριθμοί που γεννούν τους άλλους αριθμούς
προέρχονται από το ένα, εν αρχή ειν’ η μονάς,
η οποία είναι εφοδιασμένη με την πρόσθεση
το ένα έγινε δύο, το δύο και το ένα, κάναμε το τρία
το ένα και το ένα κάνει πάλι ένα
σε μια πράξη πολλαπλασιαστικού- οργασμού.
Οι υπάρξεις εξαϋλώνονται 1χ1=1
μα πάλι ένα επί ένα ίσον τρία 1χ1=3.
Αυτό μετά την δημιουργία, τι να πω...
έχω μπερδέψει την ζωή με αριθμούς.
Αν σκεφτούμε λίγο ακόμα
θα κάνουμε στην
Αέναη δημιουργία
κάποιους κολοσσούς...
Αυτό
Σοφία δεν είναι για μένα και για σένα
είναι μόνο για σοφούς. Εγώ ξέρω τους διδύμους
και από αυτούς είμαστε εμείς.
Ενώ η
Ιφιγένεια, ο
Νίκος είναι ο καθ’ ένας, το έξι
μ’ αυτούς τους δύο μια μέρα ο χώρος μπορεί να φέξει.
Οι τρεις σας βρείτε έναν ακόμη, για να γίνει η τετράκις
για να δημιουργήσετε κόσμους αρμονικούς
δομημένους και με μια χάρη που θα ζήλευα πολλάκις.
: τη μονάδα. «Εν αρχή ειν’ η μονάς» - μια φράση που συνομιλεί ταυτόχρονα με τα μαθηματικά, τη φιλοσοφία και τη βιβλική Γένεση. Η μονάδα δεν είναι απλώς αριθμός, αλλά αρχή δημιουργίας, δυνατότητα, σπέρμα. Από το ένα γεννιούνται οι αριθμοί, όπως από το Ένα γεννιέται η πολλαπλότητα του κόσμου.
Η πρόσθεση παρουσιάζεται ως γραμμική γέννηση (ένα έγινε δύο, τρία), ενώ ο πολλαπλασιασμός μετατρέπεται σε πράξη έντασης και έκστασης - «πολλαπλασιαστικού-οργασμού». Εδώ ο ποιητής παίζει δημιουργικά με την αυστηρότητα των μαθηματικών, για να δείξει ότι η ζωή δεν υπακούει πάντα σε ψυχρούς κανόνες. Η εξίσωση «1×1=1» υποδηλώνει τη διάλυση της ατομικότητας μέσα στη συνάντηση, ενώ το παράδοξο «1×1=3» ανοίγει χώρο για το υπερβάλλον τρίτο: αυτό που γεννιέται από τη σχέση και δεν προϋπήρχε.
Το σημείο της σύγχυσης - «έχω μπερδέψει τη ζωή με αριθμούς» - δεν είναι αδυναμία, αλλά στιγμή επίγνωσης. Ο ποιητής αναγνωρίζει ότι η προσπάθεια να μετρηθεί η ζωή οδηγεί σε αδιέξοδα, εκτός αν αποδεχθούμε την Αέναη Δημιουργία ως ανοιχτό σύστημα. Οι «κολοσσοί» δεν είναι κατασκευές εγωισμού, αλλά μεγάλα νοητικά και πνευματικά σχήματα που απαιτούν σοφία.
Στο δεύτερο μέρος, το ποίημα γίνεται διαλογικό και προσωπικό. Οι αριθμοί μεταμορφώνονται σε πρόσωπα. Οι «δίδυμοι» δηλώνουν τη βασική σχέση, το μαζί, το εμείς. Από εκεί ξεπηδά η τριάδα - όχι ως απλή αριθμητική, αλλά ως χώρος φωτισμού. Η αναφορά στο «έξι» και στο «καθ’ ένας» λειτουργεί συμβολικά: το έξι, αριθμός της δημιουργίας, φέρει τη δυνατότητα να «φέξει ο χώρος», να αποκτήσει νόημα.
Η πρόσκληση προς την τετράδα - «βρείτε έναν ακόμη» - είναι πρόσκληση προς τη δομή και την αρμονία. Η τετράδα είναι ο αριθμός της γης, της σταθερότητας, των κόσμων που μπορούν να δομηθούν. Όχι τυχαία, αυτοί οι κόσμοι είναι «αρμονικοί» και «με χάρη»: η γνώση χωρίς χάρη δεν αρκεί.
Το ποίημα δεν είναι μαθηματικό. Είναι ποιητική θεώρηση της δημιουργίας, όπου οι αριθμοί γίνονται σύμβολα σχέσεων, προσώπων και τρόπων ύπαρξης. Και στο τέλος, η ταπεινή ομολογία - «θα ζήλευα πολλάκις» - σφραγίζει το κείμενο με ανθρωπιά: η σοφία δεν είναι ιδιοκτησία, αλλά κάτι που αναγνωρίζεται στον άλλον.
Με το δικό σου τρόπο να βιώσεις...
Μιά ζεστή νότα
στην παγωνιά του χειμώνα ζείς
με το χαμόγελο ενθαρρύνεις
τις συναντήσεις
τις θερμές συζητήσεις
ότι επιθυμείς
με το δικό σου τρόπο
να βιώσεις
να συναντήσεις
να απολαύσεις
να διηγηθείς.
🔴 ΑνάλυσηΟι στίχοι κινούνται σε μια ήρεμη, εσωτερική θερμοκρασία, όπου το νόημα δεν κραυγάζει αλλά υποβάλλεται. Η «ζεστή νότα» λειτουργεί ως αντίστιξη στην «παγωνιά του χειμώνα», όχι μόνο ως εποχική εικόνα, αλλά ως υπαρξιακή συνθήκη. Ο χειμώνας εδώ μπορεί να είναι ο χρόνος, η μοναξιά, η σιωπή ή η κόπωση της ζωής· κι όμως, μέσα του, υπάρχει χώρος για παρουσία.
Το χαμόγελο δεν εμφανίζεται ως επιφανειακή ευγένεια, αλλά ως πράξη ενθάρρυνσης: ανοίγει συναντήσεις, γεννά θερμές συζητήσεις, επιτρέπει τη συνάντηση του άλλου χωρίς φόβο. Η επανάληψη των ρημάτων - να βιώσεις, να συναντήσεις, να απολαύσεις, να διηγηθείς - σχηματίζει μια κίνηση ελευθερίας. Δεν επιβάλλεται τρόπος ζωής· αναγνωρίζεται η μοναδικότητα του καθενός: «με το δικό σου τρόπο».
Το ποίημα δεν μιλά για μεγάλα κατορθώματα, αλλά για τη χαρά της σχέσης και τη σημασία του τρόπου. Υποδηλώνει ότι το νόημα δεν βρίσκεται στο τι ζούμε, αλλά στο πώς το ζούμε... πώς συναντούμε, πώς αφηγούμαστε, πώς μοιραζόμαστε. Έτσι, η εμπειρία γίνεται αφήγηση και η αφήγηση γίνεται γέφυρα προς τον άλλον.
Στο βάθος, οι στίχοι φέρουν μια λεπτή ηθική: να ζεις με τρόπο που να ζεσταίνει τον κόσμο, χωρίς θόρυβο, χωρίς επιβολή· απλώς με παρουσία.
Οι αριθμοί που σκέφτονται
Οι αριθμοί που σκέφτονται
τους άλλους αριθμούς
είναι περιγραφές
και μπορείς κι εσύ
μέσω θεωρίας λέξεων
ν’ ανακαλύψεις
τη θεωρία ονομάτων
και να κατανοήσεις
πώς λειτουργεί
και η γραμματική
μέσα στη γλώσσα
και να εντοπίσεις
ότι η κωδικοποίηση
βοηθάει αποτελεσματικά
τους μικρούς ανθρώπους
να περάσουν
από την απλή
επικοινωνία
στην πολύπλοκη
συνεννόηση
όπου η ανθρωπιά
εμπλουτίζεται
μέσω της σκέψης
για την ανάπτυξη
του εγκεφάλου.
Οι Αναγνώστες και Αναγνώστριες σχολιάζουν...
ΓΕΝΕΣΗ: Aggelos Aslanidis: 18 Δεκ 2017 στις 5:15 π.μ. Οι αριθμοί που γεννούν τους άλλους αριθμούς
προέρχονται από το ένα// εν αρχή ειν’ η μονάs
η οποία είναι εφοδιασμένη με την πρόσθεση
το ένα έγινε δύο το δύο και το ένα κάναμε το τρία
το ένα και το ένα κάνει πάλι ένα
σε μια πράξη πολαπλασιαστικού- οργασμού
οι υπάρξεις εξαϋλώνονται 1χ1=1
μα πάλι ένα επί ένα ίσον τρία 1χ1=3
αυτό μετά την δημιουργία
τι να πω έχω μπερδέψει την ζωή με αριθμούς
αν σκεφτούμε λίγο ακόμα
θα κάνουμε στην Αέναη δημιουργία κάποιους κολοσσούς
αυτό Σοφία δεν είναι για μένα και για σένα είναι μόνο για σοφούς
εγώ ξέρω τους διδύμους και από αυτούς είμαστε εμείς
ενώ η Ιφιγένεια ο Νίκος είναι ο καθ’ ένας, το έξι
μ’ αυτούς τους δύο μια μέρα ο χώρος μπορεί να φέξει
οι τρείς σας βρέστε έναν ακόμη, για να γίνει η τετράκις
για να δημιουργήσετε κόσμους αρμονικούς
δομημένους και με μια χάρη που θα ζήλευα πολλάκις.
Ασλανίδης Άγγελος* Μαθηματικός, 18 Δεκεμβρίου 2017 στις 5:15 π.μ. 
