Η άγνοια είναι η αρχηγικοτάτη των παθών. Στην πνευματική ζωή η άγνοια είναι μία γενικότερη πνευματική κατάσταση και αποτελεί έκφραση του χοϊκού φρονήματος του ανθρώπου, των γήινων σκέψεων, των γήινων επιθυμιών του και επιδιώξεων του. Επομένως η άγνοια είναι μία βαρεία ασθένεια της ανθρώπινης ψυχής και ειδικά του νου. Ακαθαρσία νοός χαρακτηρίζεται από τους Πατέρες.
Ακολουθεί απόσπασμα: «Η χαρισματική υιοθεσία έχει οντολογικό περιεχόμενο και γι'αυτό διαφέρει ουσιωδώς από την υιοθεσία που γίνεται μεταξύ των ανθρώπων. Οι υιοθετούμενοι από τους ανθρώπους κοινωνούν μόνο στο όνομα αυτών που τους υιοθετούν. Δεν συνδέονται μ'αυτούς με καμιά πραγματική γέννηση.
Εργασία, Έρευνα Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος (BSc in Psychology)
Εισαγωγή
Μια μελέτη αγαπητοί αναγνώστες με ορθόδοξη θεολογική αναφορά και γνώση, ώστε να γνωρίζουμε τους Αγίους μας ως μίμηση της καθημερινής επΑναστατικής μας προτροπής. Η εορτή τού Αγίου Βαλεντίνου φανερώνει την βαθύτερη ανάγκη, του ανθρώπου, για μεταφυσική νοηματοδότηση των σοβαρών υπαρξιακών του σχέσεων. Όσον αφορά την εμπορευματοποίηση της εορτής, δεν είναι το μόνο περιστατικό εμπορευματοποίησης σοβαρών καταστάσεων. (Βλ. ΕΔΩ)
Αυτές τις εικόνες που εμείς δεν είδαμε ή δεν προλάβαμε εικόνες που χάθηκαν στης δύσης το βασίλεμα του ήλιου, που εμείς οι Έλληνες, το κάναμε ανατολή. Ο εθνικός μας δυισμός που ξεκινά από τους Ιερούς Ησυχαστές και τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά το 14ο αι. και φτάνει στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν...» και τη σημερινή Δυτική σκλαβιά της χώρας!
Ο Άγιος Βασίλειος πήρε το μοναχισμό που υπήρχε στα χρόνια του, τον αναχωρητικό μοναχισμό και τον αυστηρό κοινοβιακό μοναχισμό του Παχωμίου, και άλλαξε τη δομή του. Αντί μιας «δοκιμασίας» που ήταν κατ’ ουσίαν μοναχική, αυτός έφερε τη «δοκιμασία» κάτω από την άμεση εξάρτηση των κοινωνικών υποχρεώσεων της Εκκλησίας.
Η ευθύτητα, η αξιοπρέπεια, η δωρικότητα, η πλήρης έλλειψη επιτηδευμένης έκφρασης, η αφοσίωση, η αντικατάσταση του περίπλοκου κατώτερου συναισθηματισμού με την απλή και απέριττη χάρη συνθέτουν την προσωπικότητα του Χρόνη Αηδονίδη.
Η φωτογραφία αποθανατίστηκε στις 22 Ιανουαρίου 2014 στο Κίεβο (Ουκρανία), κατά την διάρκεια βίαιων διαδηλώσεων. Ένα ορθόδοξος ιερέας με τον σταυρό στο χέρι στέκεται μεταξύ διαδηλωτών και των δυνάμεων καταστολής σε μια προσπάθεια να θυμίσει σε όλους ότι είναι αδέλφια.
Ο Ρόρυ Γκάλαχερ (Rory Gallagher, 2 Μαρτίου 1948 Μπάλισανον, Ιρλανδία - 14 Ιουνίου 1995 Λονδίνο) ήταν Ιρλανδός συνθέτης, κιθαρίστας και τραγουδιστής της μπλουζ και ροκ μουσικής. Θεωρείται ένας απ' τους σπουδαιότερους κιθαρίστες του ηλεκτρικού μπλουζ. Ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε την κιθάρα του, ήταν σαν να δίνει ένα κομμάτι από την ψυχή του!
Τοιχογραφία από Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου, (από εδώ)
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Ένα δυνατό κείμενο αγαπητοί μου αναγνώστες, με ξεκάθαρη και ορθόδοξη δέουσα γλώσσα και γραφή. Ευχαριστούμε πολύ τον θεολόγο κ. Αντώνη Νάσιο, (ΜΑ. Θεολογίας), για την πρώτη δημοσίευση του κειμένου -Σοφία Ντρέκου 21 Ιανουαρίου 2014 στις 9:34 μ.μ.- «Η θεωρία του σπερματικού λόγου στη θεολογία του Ιουστίνου», στην Αέναη επΑνάσταση.
Ταύτην [δλδ. Χριστιανική πίστη] μόνην εὕρισκον
φιλοσοφίαν ἀσφαλῆ τε καὶ σύμφορον.
Ο χριστιανισμός είναι η μόνη αληθινή
και συμφέρουσα φιλοσοφία.
[Διάλογος προς Τρύφωνα, VIII:1]
Η θεωρία του σπερματικού λόγου στη θεολογία του Ιουστίνου
Το ιδιαιτέρως εκλεκτό θέμα αγαπητοί αναγνώστες, μάς φέρνει αντιμέτωπους με την ανατρεπτική φυσική μας πραγματικότητα, στο οποίο φαίνεται κατά πόσο αληθινά θέλουμε να βρούμε την διαφορετικότητά μας στην σημερινή εποχή και την αυτογνωσία μας. Το κείμενο είναι συγκλονιστικά ανθρώπινο και επαναστατικό.
«Θαμπός ο δρόμος την αυγή, χωρίς σκιές· λαμπρός σαν ήχος κίτρινος πνευστών το μεσημέρι με τον ήλιο. Tα αντικείμενα, τα κτίσματα στιλπνά και η πλάσις όλη με πανηγύρι μοιάζει, χαρούμενη μέσα στο φως, σαν πετεινός που σ' έναν φράχτη αλαλάζει.
Θα διαβάσουμε αποσπάσματα από την συνέντευξη του π. Νικολάου και θα δούμε ολόκληρη την συνέντευξή του σε βίντεο, να μάς μιλά για την διαφορετική προσέγγιση στο πνεύμα των εορτών, το νόημα των Θεοφανίων, την προσφορά της εκκλησίας, την πίστη και την ελευθερία, μέσα από τις σκέψεις και τον λόγο του Μητροπολίτη Μεσογαίας.
Μάθημα 5ο: Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, Δρ. Θεολογίας και Οικονομικών, στα πλαίσια των μαθημάτων Αγιογραφίας των Αγίων Εικόνων της Ορθοδοξίας μας, που έγινε την Παρασκευή, 02-12-2005. (floga.gr)
Στην εποχή του, όταν ρωτήθηκε για τη σύγκρουση στο γλωσσικό ανάμεσα στους δημοτικιστές και καθαρευουσιάνους, ο Παπαδιαμάντης απάντησε: «Εγώ ασχολούμαι με το Ωραίον!». Δηλαδή, με το Κάλλος, την Ομορφιά, την ομορφιά της Φύσης, την ομορφιά της Γλώσσας, την ομορφιά των Ανθρώπων, την ομορφιά του Θεού.
Ένα κείμενο του 1896 του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για το Νέο Έτος, χαρακτηριστικό δείγμα αστείρευτου εκπαιδευτικού χιούμορ του Παπαδιαμάντη! Όταν γράφηκε το άρθρο αυτό, η πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν πολύ κακή. Είχε προηγηθεί το 1893, όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης ομολόγησε δημοσίως: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Να δούμε σε κείμενο και βίντεο και την πολιτικοθρησκευτική διάσταση της αποχώρησης των Μάγων από την Βηθλεέμ μέσα από την ομιλία του π. Κων. Στρατηγόπουλου; Γιατί η τόλμη είναι διαχρονική. Τι κάνουν οι μάγοι; Οι μάγοι πρώτα - πρώτα κάνουν μια απογύμνωση του συστήματος· τι σημαίνει αυτό; πώς το απογυμνώνουν; Συνεχίζουμε με την Ευαγγελική περικοπή Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Β. 13-23 και τα υμνολογικά του όρθρου σε Απόδοση Μοναχής Θεοδοσίας.
Τόσο βαθιά ανθρώπινη ο θεολογία του διηγήματος, που τρομάζεις...! Και αναρωτιέσαι: πώς μου ξέφυγαν όλ' αυτά, γιατί δεν τα βλέπω ενώ είναι μπροστά μου; Γιατί έχω συνηθίσει τόσα χρόνια στη γκρίνια και τη μιζέρια; Ενώ το «φως» είναι μέσα μου, αρκεί να κοιτάξω κατάματα το αληθινό Φως, και να κάνω μια μικρή θυσία όπου μπορώ. Τρομάζει αυτή η θεολογία της αγάπης γιατί δεν μένει στην επιφάνεια της λάμψης, αλλά στο βάθος της εσωτερικής λάμψης που δημιουργεί το φως μέσα μας, αφού βέβαια καταλάβουμε τι σημαίνει να γεννηθεί η αγάπη δηλαδή Ο Χριστός!
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΑΝΩΛΗ Διήγημα του π. Κων. Στρατηγόπουλου
«Όσο ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα πάψω να υμνώ
μετά λατρείας τον Χριστόν μου» Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Ξημερώνει Χριστούγεννα
με τον Παπαδιαμάντη...
του Νώντα Σκοπετέα
Ξημερώνει Χριστούγεννα. Η βελέντζα βαριά θερμαίνει όσο γίνεται τα παιδικά ονείρατά μας. Το τρίξιμο της πόρτας ακούστηκε απ' τις τέσσερις. Ήταν η μάνα με το μαγκάλι. Τ' άφησε πλάι στο παράθυρο να σπάσει λίγο το κρύο του μικρού μας δωματίου. Τα κεφάλια μας χωμένα, ούτε που τολμάνε να συναντηθούν με την παγωμένη ατμόσφαιρα...
Όπου και ν' ανήκουμε, πολεμιστής του πνεύματος, της σωτηρίας της ψυχής, της ζωής, της βιοπάλης, της ελευθερίας και της τιμής. Ποιητής, μουσικός, αθλητής, στρατιώτης, μοναχός, αγρότης, πατέρας, μάνα, σοφός ή παρορμητικός, νέος και γέρος. Των αλλοτινών και των σημερινών καιρών. Με της καρδιάς το πύρωμα. Τότε και τώρα, πάντοτε μοναχικός/ή.
Η θέωση είναι ο μόνος σκοπός για οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί, καθώς κάθε κτίσμα συνίσταται ακριβώς από μια θεία κλήση, είτε είναι υλικό είτε πνευματικό, σωματικό η ψυχικό, ατομικό η κοινωνικό ή ακόμη, πολιτικό.
Οι πολέμιοι των Χριστουγέννων.Μελέτη για τα αίτια από την Πολιτική, Ιστορία, Θεολογία και Κοινωνιολογία
Έρευνα, εργασία Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος (Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Εισαγωγή
Δέντρα, στολίδια στην πόλη, άρωμα εορταστικό με μικρούς και μεγάλους εν δράση. Τα τελευταία χρόνια μαίνεται ένας ιδιότυπος «πόλεμος»: ο πόλεμος εναντίον των Χριστουγέννων. Ξεκίνησε ήδη από τον 17ο αιώνα στην Αγγλία και έκτοτε ενισχύεται λόγω της παγκοσμιοποίησης, η οποία προωθεί την κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική ελευθερία. Γιατί πολλοί προτείνουν να χρησιμοποιείται ο ουδέτερος όρος «γιορτές»; Γνωρίζουμε τις συνέπειες του μέλλοντος χωρίς μνήμη;