Ένας τόπος γεμάτος μνήμες: αυτή είναι η αίσθηση
που καταλαμβάνει όποιον επισκέπτεται τις φυλακές
του Ωρωπού, οι οποίες κατά την περίοδο της Χούντας είχαν
μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αντιφρονούντων.
Χούντα των Συνταγματαρχών: το Πραξικόπημα 21ης Απριλίου 1967 ή Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974)
21 Απριλίου 1967 Λίγες μέρες πριν τις γενικές εκλογές στην Ελλάδα,
ο ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός ηγείται πραξικοπήματος, Χούντα
εγκαθιδρύοντας στρατιωτικό καθεστώς που θα διαρκέσει επτά χρόνια.
Η μοναξιά της Καρυάτιδας: Είμαι Ελληνίδα και θέλω να πάω στην πατρίδα μου ...γιατί το Ελληνικό Πνεύμα δεν δανείζεται
Έρευνα, εργασία Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Στη μάχη δεν φοβόμαστε τη φωτιά
Ο Χριστός προχωρεί πέρα από το πανηγύρι (σχόλιο στην Κυριακή των Βαΐων)
''Entry into Jerusalem'' Romanian by Gabriel Toma Chituc
Κυριακή των Βαΐων...
Γιατί πρέπει πάντα να Σταυρώνουμε «Αυτούς» που
λίγο πριν Δοξάζαμε στην είσοδο της Ιερουσαλήμ;
Ελεύθερη κατάδυση στην μπλε τρύπα, από τις βαθύτερες υποβρύχιες τρύπες του κόσμου ~ videos blue holes ~ Τί είναι οι Μπλε Τρύπες;
Όταν ο Guillaume Nery πήδηξε στην
Η Παναγία των Ορφανών, μια υπέροχη εικόνα από την Αφρική «Mama wa Yatima» στα Σουαχίλι
Εικόνα της Παναγίας των Ορφανών στην Αφρική
Mother of Orphans: A lovely icon from Africa.
Αφιέρωμα στον ποιητή Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (Владимир Владимирович Маяковский)
Келин Петр Иванович (1874-1946)
Портрет В. Маяковского. 1943 г.
«Μητέρα. Δε μπορώ να τραγουδήσω.
Ζακ Λακάν, ο ψυχαναλυτής του 21ου αιώνα
Η ψυχανάλυση είναι μια θεραπεία εναντίον της άγνοιας.
Δεν έχει κανένα αποτέλεσμα επάνω στη βλακεία.
Ζακ Λακάν, 1901-1981 Γάλλος ψυχαναλυτής και ψυχίατρος
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης σχολιάζει το ποίημα του, Ο ανδριάς του αοιδίμου Γρηγορίου του Ε΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (1872)
Ο Γρηγόριος Ε΄ (1746 - 10/22 Απριλίου 1821) διετέλεσε τρεις φορές Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, (1797-1798, 1806-1808 και 1818-1821). Αναγνωρίστηκε εθνομάρτυρας, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο τιμώντας τη μνήμη του στις 10 Απριλίου, ημέρα του απαγχονισμού του. Περισσότερα »
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824 - 1879) ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού - ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα και πολιτικός.
Εξετάζοντας την αυτοπροσωπογραφία του Σαρλ Μπωντλαίρ στα Άνθη του Κακού (Charles Pierre Baudelaire videos)
Ο Σαρλ Μπωντλαίρ (Charles Baudelaire) σε φωτογράφιση
του Γάλλου πρωτοπόρου φωτογράφου, συγγραφέα Φελίξ
Ναντάρ (Félix Nadar 1820-1910) το 1855. φωτ: Wikimedia
της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Αρθρογράφος (BSc in Psychology)
Πάντα να είσαι ποιητής, ακόμα και στην πρόζα.
Το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου
είναι ότι σε πείθει για την ανυπαρξία του.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά - When I Loved Myself Enough
Ο Τσάρλι Τσάπλιν (Charlie Chaplin, 16 April 1889 – 25 Dec 1977)
Καθώς άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου
1. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, μπόρεσα να κατανοήσω, ότι ο συναισθηματικός πόνος και τα βάσανα ήταν μόνο προειδοποιήσεις ότι ζούσα ενάντια στη δική μου αλήθεια. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό λέγεται ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Ο Λευτέρης Μυτιληναίος με το αγαπημένο του τραγούδι, Συγχώρα με που φεύγω και μ' ένα μεγάλο video αφιέρωμα
«Συγχώρα με που φεύγω» είναι τίτλος ενός από τα πιο αγαπητά του τραγούδια του διάσημου τραγουδιστή Λευτέρη Μυτιληναίου, από τους πιο γνωστούς τραγουδιστές της δεκαετίας του ‘70, που απεβίωσε 5 Απριλίου 2021 σε ηλικία 75 ετών.
Τα Λαυρεωτικά η μεγάλη απεργία στο Λαύριο το 1896 με δολοφονίες εργατών απεργών ~ video αφιέρωμα
Η απεργία των μεταλλωρύχων στο Λαύριο το 1896
Τέσσερις εργάτες δολοφονήθηκαν και η κυβέρνηση
έστειλε στρατό και πλοία για να καταστείλει την απεργία.
Τί είναι οι Πορείες Θανάτου
της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Πορείες θανάτου ονομάζονται οι βίαιες μετακινήσεις από τους Ναζιστές χιλιάδων κρατουμένων, κυρίως Εβραίων, από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονταν κοντά στα μέτωπα του πολέμου προς τα στρατόπεδα στο εσωτερικό της Γερμανίας.
Ο Όσιος Ζωσιμάς της Παλαιστίνης και το λιοντάρι που βοηθά τον Αββά ν’ ανοίξει τον τάφο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας
Όσιος Ζωσιμάς (460 - 560 μ.Χ.)
Εορτάζει στις 4 Απριλίου
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Ζῶσαν προπέμψας Ζωσιμᾶς τὴν Μαρίαν,
Θανοῦσαν εὗρεν· ἀλλὰ νῦν ζῶσιν ἅμα.
Ο Όσιος Ζωσιμάς έζησε στους χρόνους του αυτοκράτορος Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Σύμφωνα με τον βιογράφο του Άγιο Σωφρόνιο, Αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων, αφιερώθηκε στον Θεό από παιδί και ασκήθηκε σε όλα τα είδη των αρετών.
Bristlecone Pine: Το μακροβιότερο δέντρο στον κόσμο ! (video)
της Σοφίας Ντρέκου
Το διάσημο Πευκοδάσος μακράς διάρκειας είδος Pinus longaeva, βρίσκεται στη Γιούτα, τη Νεβάδα και την ανατολική Καλιφόρνια. Συχνά ο όρος πεύκο bristlecone αναφέρεται συγκεκριμένα σε αυτό το δέντρο.
Ο κατά φαντασίαν… ποιητής!
Ο κατά φαντασίαν… ποιητής!
Ένας ποιητής που ταξιδεύει μέσα στους δρόμους φυτεύοντας τους σπόρους της ψυχής του, για να φυτρώσουν άστρα. Ο ποιητής αυτός ταξιδεύει μόνος, σαν ιππότης. Υψώνει σαν λάβαρο την καρδιά του και, κάτω από τη σκιά της, δίνει τις μάχες του. Συμμάχους, ακόλουθους ή ιπποκόμους δεν έχει – είναι μόνο εκείνος και η καρδιά του. Ανάμεσα στους πολλούς λογοτέχνες του τόπου μας και στους ακόμη περισσότερους φίλους της λογοτεχνίας, ο Βασίλης Ταβουλάρης πότε ενώνεται με όλους και πότε ξεχωρίζει απ’ όλους.
Το τραγούδι του Τσακ Μπέρι για το Αμερικάνικο Όνειρο, Johnny B. Goode by Chuck Berry 1958 Video αφιέρωμα
Φώτο: το 1972 ο John Lennon και ο Chuck Berry στο The Mike
Douglas Show, παίζοντας το θρυλικό τραγούδι Johnny B. Goode
Ο John Lennon για τον Chuck Berry:
«Αν ήταν να δώσεις στο rock and roll
ένα άλλο όνομα, θα μπορούσες να το πεις
Chuck Berry». 1972 John Lennon
Στο Φρέαρ της αγάπης με την συνάντηση αγίου Γρηγορίου Παλαμά και Νίκου Γ. Πεντζίκη - π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, διδακτορική διατριβή (Videos)
Τον Απρίλιο του 2018 ο π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ.Σιατίστης, Θεολόγος και Κοινωνιολόγος, ήταν προσκεκλημένος του π. Αλέξανδρου Καρυώτογλου στο Ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά και μέσα από δικά του προσωπικά βιώματα και μύησε τους ακροατές στην θεολογία του πεζογράφου Νίκου Πεντζίκη και του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.
Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου και τα Μηνύματα (videos)
Θέατρο: Ηρώδου του Αττικού χτισμένο το 2ο αιώνα μ.Χ.,
στην Ακρόπολη των Αθηνών. Odeon of Herodes Atticus
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Επίδαυρος
Τι είχε αποφασίσει το Ευρωκοινοβούλιο για την αλλαγή ώρας και τι αναμένεται να συμβεί στην Ελλάδα;
Surrealist photographer Ben Goossens, 1945
Γιάννης Ρίτσος: «Να είμαστε έτοιμοι
...κάθε ώρα, είναι η δική μας ώρα...».
Τι είχε αποφασίσει το Ευρωκοινοβούλιο για την αλλαγή
ώρας και τι αναμένεται να συμβεί στην Ελλάδα;
Εικόνες του Αγώνος: Η Επανάσταση του 1821 από τον Στρατηγό Μακρυγιάννη και Ζωγράφο σε εικονογράφηση (Αφιέρωμα)
της Σοφίας Ντρέκου
Ο Ιωάννης Τριανταφύλλου, γνωστότερος ως Ιωάννης Μακρυγιάννης (Κροκύλειο Φωκίδας, 1797 - Αθήνα, 27 Απριλίου 1864), ήταν Έλληνας συγγραφέας, πολιτικός, στρατιωτικός και οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
200 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ✠ 1821 - 2021
200 Years Revolution 1821 - 2021
✠ 1821 - 2021: 200 Χρόνια Ελευθερία ή Θάνατος ✠
«Πῆραν φῶς ἀπ' τὰ καντήλια κι ἄστραψαν τὰ καριοφίλια...
Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερία»
Περισσότερα: 1821
Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, ο μόνος καλλιτέχνης που ολόκληρο το έργο του έχει κηρυχθεί εθνική πολιτιστική κληρονομιά
O Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, που ζωγράφιζε για ένα κομμάτι ψωμί,
είναι ο μόνος Έλληνας καλλιτέχνης του οποίου, ολόκληρο
το έργο έχει κηρυχθεί εθνική πολιτιστική κληρονομιά.
«Μια καλλιτεχνική αποκάλυψις. Ένας άγνωστος μεγάλος, Έλλην λαϊκός ζωγράφος. Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ». (20 Σεπτεμβρίου 1935 εφημερίδα Αθηναϊκά Νέα)
Από αυτό το σημείο ξεκινάει η μετά θάνατον σταδιοδρομία του Θεόφιλου του μόνου καλλιτέχνη που μπόρεσε να συλλάβει και να αποδώσει με τόσο απλοϊκά μέσα την καθαρότητα του ελληνικού χρώματος.
Οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς της Ελληνικής Δημοκρατίας η ιστορία και ο προστάτης της (αφιέρωμα videos)
Έρευνα Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Η Προεδρική Φρουρά είναι τελετουργική μονάδα πεζικού, η οποία φρουρεί τον Τάφο του Άγνωστου Στρατιώτη και το Προεδρικό Μέγαρο στην Αθήνα. Η μονάδα είναι ξεχωριστή για το γεγονός ότι αποτελεί τη τελευταία ενεργή μονάδα Ευζώνων στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Η δίκη του Κολοκοτρώνη σε θάνατο από τους Βαυαρούς της Γερμανίας του Όθωνα - Ιστορικό και videos αφιέρωμα)
«Άδικα σε σκοτώνουν στρατηγέ…», ψιθύρισε στον Κολοκοτρώνη
ένα από τα παλικάρια του, που του συμπαραστεκόταν. Η Ιστορία
δεν έγραψε το όνομά του. Όμως κατέγραψε την απάντηση που
έδωσε ο αγέρωχος πολέμαρχος: «Γι’ αυτό λυπάσαι;
Καλύτερα να σε σκοτώνουν άδικα, παρά δίκαια!».
16 Απριλίου του 1834 ξεκίνησε η δίκη του
Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα στο Ναύπλιο
Δεν είμαι συμπτωματικά Έλληνας αλλά και οργανικά ~ ο Οδυσσέας Ελύτης το 1951
Σκίτσο του Οδυσσέα Ελύτη, από τον
πολιτικό εικονογράφο Μιχάλη Κουντούρη
«Δεν είμαι συμπτωματικά Έλληνας αλλά και οργανικά»
Οδυσσέας Ελύτης. Δήλωση του ’51. Τα μικρά έψιλον
Ελύτης: «Δεν πίστεψα ποτέ ότι η άκρα Αριστερά είναι η μόνη που έχει τίτλους να επαγγέλλεται την κοινωνική δικαιοσύνη».
Παρόντες - Ιστορίες ανθρώπων μέσα από την online ταινία του Γιώργου Αυγερόπουλου (Videos)
Οι συγκλονιστικοί Παρόντες του Γιώργου Αυγερόπουλου
Η ταινία « Παρόντες » παραγωγής 2021, είναι 83 λεπτά
και την σκηνοθεσία έχει κάνει ο Γιώργος Αυγερόπουλος.
η ταινία online για την πανδημία Covid-19
...και αρχίσαμε να μετράμε νεκρούς (Videos)
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Η διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα, έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που καθιστά αυτή την ιστορία μοναδική. Πρόκειται για μια χώρα η οποία καλείται να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα, τρίτη κατά σειρά κρίση μετά την οικονομική και το προσφυγικό, χωρίς να έχει προλάβει ακόμα να επουλώσει τις πληγές που της προκάλεσαν 10 χρόνια νεοφιλελεύθερων πολιτικών σκληρής λιτότητας.
Έτσι, από αυτή την «τοπική» ιστορία αναδεικνύεται η τεράστια συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει παγκοσμίως και από τα αριστερά και από τα δεξιά: Ότι η νεοφιλελεύθερη σχολή σκέψης που κυριάρχησε στις κοινωνίες μας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες δεν λειτουργεί. Ότι η «παντοδύναμη αγορά» δεν μπορεί να δώσει καμία λύση σε τέτοιες κρίσεις. Ότι οι ανισότητες εντάθηκαν με την πανδημία. Ότι ο Βασιλιάς εν τέλει ήταν γυμνός.
Πρέπει να κατανοήσουμε τα μαθήματα που μας δίνει η πανδημία, ώστε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο. Το οφείλουμε στα εκατομμύρια των ανθρώπων που χάθηκαν.
Γιώργος Αυγερόπουλος
Ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας στην Ελλάδα, το iMEdD και η SmallPlanet, παρουσιάζουν τη νέα ταινία ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου με τίτλο «Παρόντες» (Ελλάδα, 2021, 83 min.)
Μια αποτύπωση σε βάθος, σε κάθε πτυχή της ζωής μας, πολιτική, οικονομική και κοινωνική, των επιπτώσεων της πανδημίας, με μια καταγραφή άμεση – τη στιγμή ακριβώς που συμβαίνει, μέσα από πολλές και διαφορετικές αποκλειστικές μαρτυρίες και ιστορίες.
Η ταινία ξεδιπλώνεται με φόντο το δημόσιο σύστημα υγείας, παρατηρώντας σε βάθος χρόνου τους επιφανείς πρωταγωνιστές της διαχείρισης της πανδημίας, αλλά και τους αφανείς ήρωές της. Πολιτικές αποφάσεις και παρασκηνιακοί χειρισμοί μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αντιπαρατίθενται με τις μάχες όσων σηκώνουν καθημερινά το βάρος των επιπτώσεων της νέας κρίσης.
Ο Αυγερόπουλος μέσα από την ελληνική εμπειρία, αναδεικνύει μια οικουμενική πραγματικότητα, θέτοντας κρίσιμα ερωτήματα για τη νέα μετα-Covid εποχή που βρίσκεται ήδη εδώ.
Δημοσιογραφικά ντοκουμέντα και άνθρωποι στην εποχή του covid
Ιστορίες ανθρώπων μέσα από μία ταινία ντοκιμαντέρ, αλλά και μέσα από ένα πολυμεσικό δημοσιογραφικό project που αποτελείται από ζωντανά κείμενα, αποκαλυπτικά βίντεο και γλαφυρές δημοσιογραφικές εικόνες, ντοκουμέντα μιας καθοριστικής περιόδου για την ανθρωπότητα.
Δύο ανεξάρτητα δημοσιογραφικά project από δημιουργούς συνεργάτες του iMEdD για τους Παρόντες μιας ολόκληρης εποχής. Φόρος τιμής για όσους έδωσαν και δίνουν την δύσκολη μάχη ενάντια σε έναν αόρατο εχθρό και σε αυτούς που επιστρέφουν στην νέα καθημερινότητα για να ξαναστήσουν το πάζλ ενός «αγνώστου» νέου κόσμου.
Μια καταγραφή -τη στιγμή που συμβαίνει- ενός πρωτόγνωρου αποκλεισμού και της προσπάθειας της κοινωνίας να ξαναμπεί σε περιβάλλον «κανονικότητας».
Ένας άμεσος «διάλογος», διαθέσιμος στο Δημόσιο χώρο και ανοιχτός στο κοινό.
Και αρχίσαμε να μετράμε νεκρούς...
Πριν προλάβει να επουλώσει τις πληγές της δεκαετούς οικονομικής τραγωδίας, η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη υγειονομική κρίση της πρόσφατης ιστορίας. Με φόντο το διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας, οι επιφανείς πρωταγωνιστές της διαχείρισης της πανδημίας μπλέκονται με τις ιστορίες των αφανών ηρώων της.
Πολιτικές αποφάσεις και παρασκηνιακοί χειρισμοί μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αντιπαρατίθενται με τις μάχες όσων σηκώνουν καθημερινά το βάρος των επιπτώσεων της νέας κρίσης. Ο Αυγερόπουλος, παρατηρώντας για έναν χρόνο την εμπειρία της πατρίδας του, αναδεικνύει μια οικουμενική πραγματικότητα, θέτοντας κρίσιμα ερωτήματα για τη νέα μετα-Covid εποχή που βρίσκεται ήδη εδώ.
Ξεδιπλώνεται με φόντο το δημόσιο σύστημα υγείας, παρατηρώντας σε βάθος χρόνου τους επιφανείς πρωταγωνιστές της διαχείρισης της πανδημίας, αλλά και τους αφανείς ήρωές της. Πολιτικές αποφάσεις και παρασκηνιακοί χειρισμοί μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αντιπαρατίθενται με τις μάχες όσων σηκώνουν καθημερινά το βάρος των επιπτώσεων της νέας κρίσης.
«Και αρχίσαμε να μετράμε νεκρούς...» αναφέρει ο δημιουργός στην αρχή του ντοκιμαντέρ, ενώ ακολουθεί μία αποτύπωση σε βάθος, σε κάθε πτυχή της ζωής μας το τελευταίο διάστημα, παρουσιάζοντας αποκλειστικές μαρτυρίες από το αρμόδιο κυβερνητικό επιτελείο που διαχειρίστηκε την υγειονομική κρίση από την αρχή της, έως διευθυντές νοσοκομείων και προσωπικό που ήρθαν αντιμέτωποι με ελλείψεις ή την υπερβολική πίεση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, αλλά και κληρικούς που τοποθετούνται στο θέμα της Θείας Κοινωνίας.
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος είναι Έλληνας κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος. Είναι γνωστός κυρίως από τα δεκάδες κοινωνικοπολιτικά ντοκιμαντέρ που έχει σκηνοθετήσει σε περισσότερες από 50 χώρες. Έχει τιμηθεί με 40 διεθνή βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία και εργάστηκε σε ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα ως ρεπόρτερ πρώτης γραμμής και ως πολεμικός ανταποκριτής στο Σεράγεβο, την Κροατία, το Κόσοβο, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Το νέο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου μετά το «Agora II – Δεσμώτες» γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης και εξετάζει «την εξέλιξη και τη διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα, η οποία πριν προλάβει να επουλώσει τις πληγές της δεκαετούς οικονομικής και κοινωνικής τραγωδίας, κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση της πρόσφατης ιστορίας».
Υπενθυμίζεται ότι το iMEdD είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 2018 με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Αποστολή του είναι η προαγωγή και ενίσχυση της διαφάνειας, της εγκυρότητας και της ανεξαρτησίας στη δημοσιογραφία.
by Sophia Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση
Βίντεο σχετικά με την ταινία «Παρόντες»
Η νέα ταινία του Γιώργου Αυγερόπουλου, έχει τίτλο "ΠΑΡΟΝΤΕΣ". Πραγματεύεται το χρονικό της πανδημίας του κορωνοϊού στην Ελλάδα. Μαζί με τον Γιώργο Αυγερόπουλο, η Ανδριανή Αγγελιδάκη και ο Στέλιος Ζερβός κάνουν μια αναδρομή στον τελευταίο χρόνο που ο κορωνοϊός μετάλλαξε τις ζωές όλων. Μιλούν για το πραγματικό κόστος που προκύπτει από τη διαχείριση της πανδημίας. Οικονομικό, υγειονομικό, κοινωνικό, κόστος σε επίπεδο ελευθεριών και συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων.
Γιάνη Βαρουφάκη για τη ζωή του και την εμπειρία του
από όλο τον κόσμο και την Ελλάδα, μέσα από το έργο του.
Οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) συζητούν με τον Γιώργο Αυγερόπουλο και τους δημοσιογράφους που συμμετείχαν στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ του iMEdD «Παρόντες».
Μετά από ένα χρόνο υπό την σκιά της Covid-19, οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ του ΙΣΝ, στο πλαίσιο του διαδικτυακού Forum Δημοσιογραφίας “Reflect, Reform, Restart” από το iMEdD (incubator for Media Education and Development), ανοίγουν την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου στις 18:30 μια απευθείας διαδικτυακή συζήτηση μεταξύ δημοσιογράφων και κοινού, με θέμα την πραγματικότητα και τις προκλήσεις της δημοσιογραφικής καταγραφής και της αξιοπιστίας της ενημέρωσης του πολίτη, εν μέσω συνθηκών έκτακτης ανάγκης. Αφορμή του webcast είναι η avant-première του ντοκιμαντέρ «Παρόντες», του Γιώργου Αυγερόπουλου, που αποτελεί την πρώτη παραγωγή ντοκιμαντέρ από το iMEdD, και η οποία θα πραγματοποιηθεί την ίδια μέρα στις 17:00, πριν τη συζήτηση των ΔΙΑΛΟΓΩΝ.
Κεντρικός ομιλητής θα είναι o Γιώργος Αυγερόπουλος, πλαισιωμένος από αναγνωρισμένους και βραβευμένους δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερ και κινηματογραφιστές, που συνεργάστηκαν στο ντοκιμαντέρ, πολλοί από τους οποίους αποτελούν επίσης μέλη της ευρύτερης ομάδας που συμμετείχε στο πολυμεσικό ντοκουμέντο «Παρόντες», που υλοποίησε και παρουσίασε το iMEdD τον Απρίλιο του 2020.
Συγκεκριμένα, στη συζήτηση συμμετέχουν οι: Έλενα Αποστολίδου (δημοσιογράφος), Σοφία Εξάρχου (σεναριογράφος, σκηνοθέτης, παραγωγός), Μαριάννα Κακαουνάκη (δημοσιογράφος), Γιάννης Κολεσίδης (φωτοειδησεογράφος), Κώστας Κουκουμάκας (δημοσιογράφος), Γιάννης Μουτάφης (φωτορεπόρτερ, κινηματογραφιστής), Γιάννης Ντρενογιάννης (δημοσιογράφος), Αλεξία Τσαγκάρη (ρεπόρτερ, κινηματογραφίστρια), Φοίβη Φρονίστα (δημοσιογράφος, παραγωγός, οπερατέρ) και Φένια Χαλά (δημοσιογράφος).
Από τα φαινόμενα, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, αποσπασματικής πρόσβασης σε δεδομένα, ακόμα και όταν αφορούν ανθρώπινες ζωές επί Πανδημίας, μέχρι τις περιπτώσεις ανοιχτής λογοκρισίας, αλλά και αμφισβήτησης ή αρνητισμού του κοινού απέναντι στην ενημέρωση αλλά και τις ιδιαιτερότητες των ΜΜΕ, μέχρι τους νέους σύγχρονους τρόπους όχι μόνο επικοινωνίας της είδησης αλλά και συνεργασίας των επαγγελματιών του Τύπου μεταξύ τους, που η πανδημία εξ ανάγκης εξέλιξε και επιτάχυνε, οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ του ΙΣΝ σκοπεύουν να βάλουν στο τραπέζι καίρια ζητήματα δημοσιογραφίας εν καιρώ κρίσης της Covid-19.
Τους ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ επιμελείται και συντονίζει η Άννα-Κύνθια Μπουσδούκου.
Γιώργος Αυγερόπουλος: «Με τους “Παρόντες” ήθελα να κάνω
μια πολιτική ταινία» elculture.gr, 3 Ιουνίου, 2021. Κείμενο:
Kατερίνα Παρρή, φωτογραφίες © Παναγιώτης Μάλλιαρης
Η βραβευμένη στο Los Angeles Greek Film Festival ταινία του δημοσιογράφου αποτελεί την αφετηρία για μια συζήτηση περί πανδημίας, πολιτικής ευθύνης και επιχειρηματολογίας στον δημόσιο διάλογο.
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος αποτελεί μια μοναδική περίπτωση, για τα ελληνικά δεδομένα, δημοσιογράφου και κινηματογραφιστή. Πολυβραβευμένος και με πολλά χρόνια διεθνούς εμπειρίας στην πλάτη του τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εστιάσει στην ελληνική πραγματικότητα, μέσα από τις τελευταίες τρεις ταινίες του: το “Agora”, το “Agora II – Δεσμώτες” και τους «Παρόντες». Με κριτική διάθεση και με όπλο την κάμερα ο Αυγερόπουλος μιλά για όσα ζούμε, για όσα συμβαίνουν στις ζωές μας. Θα μπορούσε να είναι κάτι το αυτονόητο αλλά τελικά είναι η δικαίωση της καθημερινότητας.
Σε ποια φάση δημιουργικότητας σε βρήκε το ξέσπασμα της πανδημίας;
Η βραβευμένη στο Los Angeles Greek Film Festival ταινία του δημοσιογράφου αποτελεί την αφετηρία για μια συζήτηση περί πανδημίας, πολιτικής ευθύνης και επιχειρηματολογίας στον δημόσιο διάλογο.
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος αποτελεί μια μοναδική περίπτωση, για τα ελληνικά δεδομένα, δημοσιογράφου και κινηματογραφιστή. Πολυβραβευμένος και με πολλά χρόνια διεθνούς εμπειρίας στην πλάτη του τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εστιάσει στην ελληνική πραγματικότητα, μέσα από τις τελευταίες τρεις ταινίες του: το “Agora”, το “Agora II – Δεσμώτες” και τους «Παρόντες». Με κριτική διάθεση και με όπλο την κάμερα ο Αυγερόπουλος μιλά για όσα ζούμε, για όσα συμβαίνουν στις ζωές μας. Θα μπορούσε να είναι κάτι το αυτονόητο αλλά τελικά είναι η δικαίωση της καθημερινότητας.
Σε ποια φάση δημιουργικότητας σε βρήκε το ξέσπασμα της πανδημίας;
Εκείνη την περίοδο κάναμε με το iMEdD ένα σεμινάριο παραγωγής με την ονομασία “Basic Documentary Filmmaking” όπου είχαν κληθεί να συμμετάσχουν, μετά από επιλογή, περίπου 15-20 άτομα. Φυσικά πάγωσε, η πανδημία το «σκότωσε». Ταυτόχρονα είχε «σκοτώσει» την τελευταία ταινία μου. Όταν βγήκε το “Agora ΙΙ- Δεσμώτες” παίχτηκε, αν θυμάμαι καλά στις αρχές Φεβρουαρίου, στο iMEdD, και αμέσως μετά άρχισε να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ευτυχώς προλάβαμε τέσσερις εβδομάδες με τους κινηματογράφους ανοιχτούς. Μετά έκλεισαν λόγω της πανδημίας και όλη της η διεθνής πορεία της ταινίας ανατράπηκε καθώς τα φεστιβάλ είτε ακυρώνονταν είτε μετατρέπονταν σε online.
Είχαμε κανονίσει ένα tour σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, το οποίο διαλύθηκε. Το σημαντικότερο είναι ότι το ενδιαφέρον ολόκληρου του πλανήτη στράφηκε τελείως αλλού: υπήρχε ο κόσμος πριν τον κορωνοϊό και ο κόσμος μετά τον κορωνοϊό. Κάποια στιγμή δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τη συμπαραγωγό μας του γερμανικού δικτύου WDR που μου είπε «Γιώργο, να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτή την ταινία γιατί είναι πολύ νέα για να πεθάνει» και της απάντησα «να την επικαιροποιήσουμε». Τη βάλαμε, λοιπόν, στο χειρουργείο δηλαδή στο μοντάζ προσθέτοντας στην έτοιμη ταινία νέες σκηνές· φαντάσου πόσο λεπτή έπρεπε να είναι η επέμβαση για να μη χαλάσουν οι ισορροπίες της ταινίας. Αυτή η νέα μορφή της είναι αυτή που κυκλοφορεί.
Οι «Παρόντες» πώς προέκυψαν;
Την περίοδο που ξαναδούλευα στο μοντάζ το “Agora ΙΙ – Δεσμώτες” με πήρε τηλέφωνο ο Στρατής Τριλίκης από το iMEdD και μου είπε ότι έχουν ξεκινήσει ένα πολυμεσικό project με την ονομασία ΠΑΡΟΝΤΕΣ και με παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο. Μπήκα, το είδα, ήταν όντως σούπερ και του έδωσα τα συγχαρητήρια μου. Μου ζήτησε τότε να ενώσουμε δυνάμεις και να συμβάλλω στην εξέλιξη του project κάνοντας μια ταινία. Ήταν Μάιος του 2020, εκείνη τη στιγμή δεν ξέραμε σε τι μπλέκαμε. Αρχικά ο σκοπός ήταν να γίνει μια μεσαίου μήκους ταινία, βασισμένη στο υλικό που ήδη υπήρχε, άντε και με την προσθήκη λίγων ακόμη σκηνών. Μιλάμε για 50’ με 52’ λεπτά σφιχτού υλικού που θα παρουσιάζαμε τι είχε γίνει μέχρι τότε. Θέλαμε να βγει αμέσως μετά το καλοκαίρι.
«Τα γυρίσματα κάθε ντοκιμαντέρ και κάθε ταινίας είναι αμμοχάλικο, απλά κοιτάμε το αμμοχάλικο, τα τούβλα και τα σίδερα να είναι πολύ καλά»
Είχες όμως την αίσθηση ότι αυτό που ζούμε είναι ακόμη σε εξέλιξη συνεπώς θέλει περισσότερη προσοχή;
Όσο περνούσαν οι ημέρες όλοι αντιλαμβανόμασταν ότι η πρώτη ιδέα δεν έστεκε, γιατί έπρεπε να περιμένουμε πώς θα προχωρήσει η κατάσταση. Όταν μπήκαμε πλέον στο φθινόπωρο και άρχισε η Θεσσαλονίκη να «καίγεται» τότε καταλάβαμε ότι σίγουρα πρέπει να περιμένουμε. Ήταν ένα δύσκολο project· το αρχικό πολυμεσικό υλικό των «Παρόντων» κατέλαβε πολύ λίγο χώρο μέσα στο έργο το οποίο εξελίχθηκε γιατί η ίδια ιστορία εξελισσόταν. Αυτή ήταν και η δυσκολία καθώς έπρεπε να βρούμε σταθερά πατήματα έτσι ώστε να μην ανατραπεί η ιστορία την επόμενη στιγμή. Ταυτόχρονα έπρεπε να αξιολογήσουμε με τέτοιο τρόπο το υλικό ώστε να καταλάβουμε τι είναι και τι δεν είναι σημαντικό, μέσα στον πανικό που προκαλούσε η καθημερινότητα. Ξυπνούσα δηλαδή μια ημέρα, διάβαζα κάτι και έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό αλλά την επόμενη ημέρα πλέον δεν ήταν γιατί κάτι άλλο το είχε ήδη ξεπεράσει.
Ίσως ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τέτοιο καταιγισμό νέων πληροφοριών για ένα γεγονός που βρίσκεται σε εξέλιξη μήνες και που αφορά όλο τον πλανήτη.
Τα γυρίσματα κάθε ντοκιμαντέρ και κάθε ταινίας είναι αμμοχάλικο, απλά κοιτάμε το αμμοχάλικο, τα τούβλα και τα σίδερα να είναι πολύ καλά. Αλλά το ζητούμενο είναι πώς φτιάχνεις το σπίτι δηλαδή πώς κάνεις τη σύνθεση με το σενάριο και το μοντάζ. Το μοντάζ άρχισε να δουλεύεται στα τέλη Οκτωβρίου και τελείωσε λίγες ημέρες, για να μην πω ώρες, πριν την πρώτη προβολή, μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες καθώς πέσαμε στην περίοδο που χιόνιζε και που είχαμε διακοπές ρεύματος. Εδώ να πω ότι σε όλη τη διάρκεια του «προς τα πού πάει η ταινία, τι είναι η ταινία, τι λέμε στην ταινία» δεν δέχτηκα την παραμικρή παρέμβαση από τον οποιονδήποτε. Όταν είδαν την ταινία από το iMEdD τους άρεσε πάρα πολύ.
Η ταινία ολοκληρώθηκε αλλά η πανδημία είναι ακόμη εδώ. Πώς νιώθεις απέναντι στους «Παρόντες»;
Νιώθω ότι είπαμε πολύ σημαντικά πράγματα σε αυτό το έργο, πράγματα που είναι εκεί και δεν αλλάζουν. Νομίζω ότι θα έπρεπε να πούμε και άλλα και γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω ότι θα έπρεπε να συνεχιστεί αυτό το project. Παράλληλα θεωρώ ότι ένα πρώτο take για τον ιστορικό του μέλλοντος, για τις επόμενες γενιές που δεν θα το θυμούνται ή δεν θα το έχουν ζήσει και τέλος πάντων για την προσπάθεια καταγραφής της συλλογικής μας μνήμης είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Ενώ γύριζες τους «Παρόντες», πέθαιναν από κορωνοϊό περίπου 100 άνθρωποι την ημέρα. Πώς κατάφερες να ισορροπήσεις ανάμεσα στη δημοσιογραφική καταγραφή της πραγματικότητας και στη συναισθηματική φόρτιση μιας τραγικής καθημερινότητας;
Είναι ακριβώς ο ίδιος προβληματισμός που είχα ζήσει και με το “Agora” και με το “Agora 2 – Δεσμώτες”. Όταν ξεκίνησα το πρώτο “Agora” αυτό που έκανα ήταν να τραβάω όσα περισσότερα μπορώ έχοντας αναπτυγμένο, εξαιτίας της εμπειρίας μου, δημοσιογραφικό ένστικτο. Προσπαθούσα όμως να μην αφήσω τον δημοσιογράφο να με κυριεύσει γιατί υπάρχουν πράγματα που είναι ωραία να τα διαβάζεις αλλά όχι ωραία να τα βλέπεις. Άλλωστε υπάρχει η κινηματογραφική γλώσσα που με ένα πλάνο μπορείς να πεις πάρα πολλά πράγματα κι αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτείς. Μου έκανε εντύπωση ότι και στο “Agora”, αρχικά, αλλά και στο “Agora II – Δεσμώτες” και στους «Παρόντες» ο κόσμος ερχόταν στον κινηματογράφο ή καθόταν μπροστά στον υπολογιστή του για να δει τη ζωή του. Όταν τελείωνε το έργο τότε ο θεατής έβγαινε από τον κινηματογράφο ή το σπίτι του κι εκεί έξω το έργο συνεχιζόταν. Κάποια στιγμή το συζήτησα με κάποιους φίλους που εμπιστεύομαι πολύ την κρίση τους και μου είπαν «Γιατί σου κάνει εντύπωση; Υπάρχει η δικαίωση στους θεατές ότι κάποιος καταγράφει αυτό που συμβαίνει».
Ποιος ήταν ο στόχος σου για τους «Παρόντες»;
Ήθελα να κάνω μια πολιτική ταινία. Υπήρχε προφανώς ο εγκλεισμός αλλά έπρεπε κάπου να στρέψω την προσοχή μου. Νομίζω ότι η πολιτική διαχείριση της πανδημίας έρχεται να μας πει πάρα πολλά πράγματα για τη σύγχρονη Ελλάδα και για το σύγχρονο διεθνές παρόν μας. Ο τρόπος δηλαδή που πολλές φορές χρησιμοποιείται η πανδημία, προσχηματικά, για να περάσουν πολιτικές, μέτρα, για να γίνει πιο αυταρχική η κοινωνία, για να επιβληθεί η αστυνομοκρατία και για να σπάνε κόσμο στο ξύλο όπως είδαμε στη Νέα Σμύρνη, η αλαζονεία που είδαμε, το γεγονός ότι κανείς δεν ζήτησε ούτε μισή συγγνώμη αντιθέτως έβρισκαν ότι όλα έγιναν τέλεια ρίχνοντας όλη την ευθύνη στους λοιμωξιολόγους είναι, κατά τη γνώμη μου, εντυπωσιακά. Το ότι πλήρωσαν μεγάλες εταιρείες, όπως οι αυτοκινητόδρομοι, για τα χαμένα κέρδη τους ήταν ένα από τα πράγματα που έπρεπε να υπάρχουν στην ταινία. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση μοιράζει χρήματα ενώ αφήνει άλλους, απλούς ανθρώπους με 534 ευρώ για να περάσουν την πανδημία δείχνει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την κοινωνική δικαιοσύνη. Είδαμε ότι αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες, ότι το κράτος αν θέλει μπορεί και ότι το κράτος έχασε χρόνο με το να μη στελεχώνει εγκαίρως το δημόσιο σύστημα υγείας. Ακούσαμε τις απίστευτες ατάκες απύθμενου θράσους του τύπου «τι να τους κάνουμε τους γιατρούς/τις ΜΕΘ όταν τελειώσει η πανδημία;».
«Δεν μπορείς να κάνεις συζήτηση στα social media, είναι ανθρωποφαγία»
Οι «Παρόντες» θέτουν στο επίκεντρο αυτά τα ζητήματα. Βλέπεις όμως να αποτελούν αφετηρία δημόσιου διαλόγου;
Η ταινία είναι αφορμή διαλόγου και συμβάλλει στον δημόσιο διάλογο αλλά δυστυχώς μια ταινία δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να τον κάνει κάπως καλύτερο γιατί πολύ απλά οι άνθρωπο θα αρχίσουν να συζητάνε. Όμως εμείς εδώ δεν συζητάμε, ακόμη. Παρότι θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας απογόνους μεγάλων συζητητών έχει χαθεί η μπάλα και δεν υπάρχει η παιδεία του διαλόγου, δηλαδή η συζήτηση με επιχειρήματα. Η μοναδική πολιτική συζήτηση μεταξύ των πολιτών της χώρας μας διεξάγεται δυστυχώς στα social media με κραυγές, κατάρες και έλλειψη επιχειρημάτων. Δεν μπορείς να κάνεις συζήτηση στα social media, είναι ανθρωποφαγία. Ενώ θα μπορούσαν τα social media να φέρουν τον κόσμο κοντά τελικά πάντα η συζήτηση ανατινάζεται από ανθρώπους που έχουν μάθει να μιλούν με συνθήματα ή να βρίζουν.
Έχουν συμβάλλει και τα παραδοσιακά Μέσα στο να καλλιεργηθεί αυτό το κλίμα;
Ναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Έχει καλλιεργηθεί και από την ίδια την κοινωνία. Βλέπεις ότι η τηλεόραση, που ακόμη αποτελεί δυστυχώς μεγάλο σχολείο για πολύ κόσμο, είναι σκουπιδαριό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ασχολούνται καν με το τι συμβαίνει γύρω τους, δεν τους νοιάζει. Αυτό που τους νοιάζει είναι να μάθουν τι έγινε με το Survivor. Υπάρχουν εξαιρέσεις προφανώς, δεν είναι όλα σκατά αλλά όσο προχωρούν τα χρόνια τα σκατά γίνονται περισσότερα. Αλλά ούτε τα social media είναι καλός τόπος για πολιτική συζήτηση. Θα μου πεις και πού θα την κάνουμε; Δεν ξέρω. Ας την κάνουμε στις πλατείες της γειτονιάς. Είναι καλό να βλεπόμαστε. Αυτό που φόβισε πολύ την καθεστηκυία τάξη στις πλατείες, που τόσο πολύ λοιδορήθηκαν, είναι ακριβώς αυτό: ότι ο κόσμος συζητούσε με επιχειρήματα. Το ξέρω γιατί ήμουν εκεί, κάθε βράδυ. Και το έχω δει να συμβαίνει και σε άλλες χώρες του πλανήτη. Αυτό όμως είναι ό,τι πιο τρομακτικό για τις πολιτικές ελίτ. Είναι πολύ πιο εύκολο να πληρώσεις εκατοντάδες bots για να δυναμιτίζουν οποιαδήποτε προσπάθεια προσπαθεί να εξελιχθεί σε σοβαρή συζήτηση στα social media.
Έχεις πέσει κι εσύ θύμα επίθεσης στα social media;
Ναι, ακριβώς πριν βγουν οι «Παρόντες» δεχόμουν επίθεση από αγέλες. Ήταν εντυπωσιακό τι έγινε με το που βγήκε η ανακοίνωση για την ταινία. Κάποιοι πιάστηκαν από το γεγονός ότι η ταινία προβλήθηκε δωρεάν. «Γιατί είναι δωρεάν; Τι κρύβεται από πίσω; Ποιος πληρώνει το δωρεάν;». Όταν φούσκωσαν τα υπονοούμενα ότι το χρηματοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησα ότι το χρηματοδοτεί το iMEdD του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος που φτιάχνει τις ΜΕΘ που δεν φτιάχνει η κυβέρνηση. Το ελπιδοφόρο όμως ήταν ότι πολλοί άνθρωποι, αφού είδαν την ταινία, έκατσαν να σκεφτούν μόνοι τους. Αυτό θέλουμε, θέλουμε ανθρώπους να σκέφτονται ελεύθερα. «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Αν ως πολίτης ή ως δημοσιογράφος ασκήσεις κριτική στην εκάστοτε εξουσία τότε αυτόματα κατηγοριοποιείσαι στα social, από ανθρώπους που επιδιώκουν την πόλωση, στους αντιπάλους και πιο συγκεκριμένα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη σφαίρα πέρα του όταν ασκείς κριτική στη ΝΔ είσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ασκείς κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ είσαι με τη ΝΔ. Είμαστε, δυστυχώς, σε αυτήν πίστα.
Πώς θα αφήσουμε αυτή την πίστα πίσω μας;
Πώς βγαίνουμε από αυτόν τον λαβύρινθο; Με παιδεία, και δεν εννοώ την εκπαίδευση αλλά την καλλιέργεια. Πιστεύω ότι είναι μόνο θέμα παιδείας και διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος. Πρέπει αυτό να συμβεί. Είναι ένα θέμα που γυρίζει πίσω μια ολόκληρη κοινωνία. Δεν μπορεί στην Ευρώπη του 21ου αιώνα η κοσμική εξουσία να πηγαίνει χέρι χέρι με τη θρησκευτική. Άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης του πολίτη προς το Κράτος γιατί ο πολίτης ξέρει ότι σε πολλές περιπτώσεις το Κράτος συμπεριφέρεται με όρους Μαφίας. Θυμίζω την περίφημη περαίωση του «δώσε μου λεφτά για να μην σου εξετάσω τα βιβλία». Τι είναι αυτό; Το έλεγα σε κάτι φίλους Αυστριακούς και δεν μπορούσαν με τίποτα να το πιστέψουν. Είναι η λογική του εκπαιδεύω υπηκόους για με ψηφίσουν στις εκλογές για να βολέψω κάπου το παιδί τους.
Πώς αισθάνεσαι που εσύ ως δημοσιογράφος/κινηματογραφιστής καλείσαι να δώσεις συνεντεύξεις;
Περίεργα, δεν σου κρύβω. Μακάρι, όμως, αυτά τα πράγματα που λέμε και που κάνουμε να αποτελέσουν τη μαγιά για να σκεφτεί, έστω κι ένας, αλλιώς. Έστω και ένας είναι νίκη. Αυτό είναι κάτι που με συγκινεί, όταν κάποιος δηλαδή μου στέλνει μήνυμα ότι με παρακολουθεί από μικρός και τον έχω διαμορφώσει. Είναι τεράστια ευθύνη και τεράστια χαρά.
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος είναι Έλληνας κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος. Είναι γνωστός κυρίως από τα δεκάδες κοινωνικοπολιτικά ντοκιμαντέρ που έχει σκηνοθετήσει σε περισσότερες από 50 χώρες. Έχει τιμηθεί με 40 διεθνή βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία και εργάστηκε σε ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα ως ρεπόρτερ πρώτης γραμμής και ως πολεμικός ανταποκριτής στο Σεράγεβο, την Κροατία, το Κόσοβο, το Ιράκ και το Αφγανιστάν,
Το 2000 δημιουργεί τη σειρά ντοκιμαντέρ Εξάντας. Από το Τόκιο στην Αργεντινή, από το Αφγανιστάν στην Κολομβία, από τη Νότιο Αφρική στο Ιράκ και από την Τσετσενία ως την Αϊτή, ο Εξάντας παρουσίασε δεκάδες κοινωνικοπολιτικές και ανθρωπολογικές ιστορίες.
Ντοκιμαντέρ της σειράς μεταδόθηκαν από δεκάδες διεθνή δίκτυα και βραβεύτηκαν σε φεστιβάλ διαφόρων χωρών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία και εργάστηκε σε ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα ως ρεπόρτερ πρώτης γραμμής και ως πολεμικός ανταποκριτής στο Σεράγεβο, την Κροατία, το Κόσοβο, το Ιράκ και το Αφγανιστάν,
Το 2000 δημιουργεί τη σειρά ντοκιμαντέρ Εξάντας. Από το Τόκιο στην Αργεντινή, από το Αφγανιστάν στην Κολομβία, από τη Νότιο Αφρική στο Ιράκ και από την Τσετσενία ως την Αϊτή, ο Εξάντας παρουσίασε δεκάδες κοινωνικοπολιτικές και ανθρωπολογικές ιστορίες.
Ντοκιμαντέρ της σειράς μεταδόθηκαν από δεκάδες διεθνή δίκτυα και βραβεύτηκαν σε φεστιβάλ διαφόρων χωρών.
Στην Ελλάδα, ο Εξάντας που γινόταν δεκτός με θερμά σχόλια από κοινό και κριτικούς, μεταδιδόταν μέχρι το 2003 από το τηλεοπτικό δίκτυο ALPHA TV, ενώ στη συνέχεια από τη δημόσια ελληνική ραδιοτηλεόραση ΕΡΤ για 10 συνεχή χρόνια, μέχρι το κλείσιμό της από την κυβέρνηση Σαμαρά, τον Ιούνιο του 2013, γεγονός που αποτέλεσε και το θέμα του ντοκιμαντέρ του Γ. Αυγερόπουλου «Το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας».
Στις αρχές του 2015 κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες και σε ευρωπαϊκούς τηλεοπτικούς σταθμούς το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Agorá - Από τη Δημοκρατία στις Αγορές», παραγωγής Small Planet σε συμπαραγωγή με WDR (Γερμανία) και Al Jazeera (Κατάρ). Η ταινία που εξετάζει την Ελλάδα της κρίσης για πάνω από τέσσερα χρόνια (2010 – 2014) χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα σημαντικότερα ντοκιμαντέρ της χρονιάς από το γερμανικό Haus des Dokumentarfilms.
Τιμήθηκε με πέντε βραβεία μεταξύ των οποίων το βραβείο Rockie του Banff World Media Festival (Καναδάς 2016), το Gold Hugo του 52ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Σικάγο και το Ειδικό Βραβείο Κριτικής Δημοσιογραφίας Otto Brenner (Γερμανία 2015), ενώ προβλήθηκε από δεκάδες τηλεοπτικούς σταθμούς σε Ευρώπη, Αμερική, Μέση Ανατολή, Ασία και Αυστραλία.
To 2021, o Γιώργος Αυγερόπουλος παρουσίασε το επίκαιρο ντοκιμαντέρ ΠΑΡΟΝΤΕΣ για την πανδημία Covid-19 που είναι διαθέσιμο διαδικτυακά. Επιλεκτική Φιλμογραφία
«Παρόντες»: Η πολυσυζητημένη ταινία του Γιώργου Αυγερόπουλου για την πανδημία. Ο γνωστός δημιουργός ντοκιμαντέρ και δημοσιογράφος μιλά στη LiFO για τον έναν χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας και την κινηματογραφική του αποτύπωση. Πρόκειται για μια ταινία που γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης και αποτυπώνει την εξέλιξη και τη διαχείριση της πανδημίας στη χώρα μας.
Ονειρεύομαι για τον άνθρωπο μια καινούργια Σαρακοστή ...προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς μες στην συνάφεια του κόσμου
«Έφτασα στο σημείο να ονειρεύομαι για τον άνθρωπο
μια καινούργια Σαρακοστή, όπου να νηστεύει όλους
τους καρπούς της επικαιρότητας και να μη συντηρείται
μια καινούργια Σαρακοστή, όπου να νηστεύει όλους
τους καρπούς της επικαιρότητας και να μη συντηρείται
Συγγνώμη …μια λέξη με τόσα συναισθήματα. Απελπιστικά δύσκολο η συν-χώρεση (Video Madrugada - I'm Sorry)
Ζητάμε συγγνώμη για λάθη κι αβλεψίες μας
καθώς και για υποσχέσεις που δεν τηρήσαμε...
Ο επαναστάτης και ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, που απαγχόνισαν οι Άγγλοι στην Αποικιοκρατία της Κύπρου (Αφιέρωμα)
Επέτειος απαγχονισμού στα 18 του χρόνια,
σαν σήμερα 14 Μαρτίου 1957 του Βαγορή.
της Σοφίας Ντρέκου προς δόξαν της θυσίας του
O 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης που περιφρόνησε
την αγχόνη των Άγγλων: «Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε,
ζητώ την ελευθερία και τίποτα άλλο»...
Η προσευχή του Γιώργου Σεφέρη
Ο Έλληνας διπλωμάτης και ποιητής ο Γιώργος Σεφέρης (πραγματικό όνομα: Γεώργιος Σεφεριάδης, Βουρλά, Σμύρνη, 13 Μαρτίου 1900 - Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου 1971) είναι ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ το 1963. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και εκ των δύο μοναδικών Ελλήνων βραβευμένων με Νόμπελ Λογοτεχνίας, μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη.
Μητροπέτροβας ο γενναίος γηραιός αγωνιστής του 1821 και κηδεμόνας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
προσωπογραφία του Μητροπέτροβα (ελαιογραφία).
Συλλογή: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Wikimedia
Εβδομήντα πέντε χρόνων ήταν στο Βαλτέτσι και
«ηνδραγάθησεν κατά την μάχην», όπως γράφει
ο Φωτάκος στους Βίους Πελοποννησίων Ανδρών.
Υπήρξε εκ των ηγετών των αντικυβερνητικών εξεγέρσεων
κατά τη διάρκεια της βαυαρικής αντιβασιλείας, το 1834.
Η νηστεία προ των ευθυνών και της προσφοράς
Πίνακας ζωγραφικής Σπύρος Βασιλείου
«Το Τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας», 1950
Η νηστεία είναι και θέμα προσωπικό, πέρα από
την συνεννόηση με τον εξομολόγο/πνευματικό.
Έχει να κάνει με το φαγητό που εμείς ξέρουμε
Δημήτρης Μυράτ: Όταν βγήκα ραντεβού με τη μαθήτριά μου παραιτήθηκα από το Εθνικό (video)
Σχεδόν 70 χρόνια μετά έγινε πασίγνωστη η παραίτηση
του Δημήτρη Μυράτ από το Εθνικό Θέατρο.
«Όταν βγήκα ραντεβού με τη μαθήτριά μου
παραιτήθηκα από το Εθνικό»
Ο Δ. Μυράτ, ήταν ένας βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος. Δίδαξε για πολλά χρόνια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, υπήρξε διευθυντής του Ωδείου Αθηνών, ήταν γνώστης της λατινικής γλώσσας και άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο.
Τσαρλς Μπουκόφσκι: Η ελεύθερη ψυχή είναι σπάνια, αλλά όταν τη συναντήσεις την αναγνωρίζεις (Charles Bukowski) αφιέρωμα
«Ιδιοφυΐα ίσως είναι η δυνατότητα να πεις
κάτι πολύ βαθυστόχαστο με απλό τρόπο».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)