Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λογοτεχνία-Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λογοτεχνία-Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Όποιος άνθρωπος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής - Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Ἰχνηλάτης τῶν πάλαι πατέρων γέγονας,
Ἁγιωνύμου τοῦ Ὄρους ἀσκήσας Σκήτῃ σεπτῇ,
Τριάδος τῆς Ζωαρχικῆς, τῶν Καυσοκαλυβίων,
ἄβυσσος θείων δωρεῶν, λυτήρ δεινῶν ἀσθενειῶν,
ἐδείχθης ὦ θεοφόρε. Πορφύριε οἰκουμένης, πάσης,
ποιμήν ἡμῶν καί στήριγμα. Το Απολυτίκιο 2 Δεκ
Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής
Μια μητέρα γράφει για το Άγγιγμα στον κόσμο του Αυτισμού - Πώς αντιμετωπίζεται ένα παιδί με αυτισμό; Τι είναι ο αυτισμός;
Γιατί πρέπει να λες Άτομα με Αναπηρία
(ΑμεΑ) και όχι άτομα με ειδικές ανάγκες!
Γιατί τα άτομα με αναπηρία το προτιμούν.
Αυτός από μόνος του θα έπρεπε να είναι
ο ένας και μοναδικός λόγος που χρειάζεσαι.
Όταν συνάντησα τον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι
Fyodor Mikhailovich Dostoevsky
11 Νοεμβρίου 1821 - 9 Φεβρουαρίου 1881
ο Ρώσος συγγραφέας και κορυφαία
μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΤΟΝ ΦΙΟΝΤΟΡ
ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ
Γράφει η Μαρία Σταματιάδου
Νομικός - Αρθρογράφος
για την Αέναη επΑνάσταση
Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου
Περπατούσα απογοητευμένη στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Ήταν γύρω στις 10 το βράδυ, ψιλόβρεχε, και είχε εκείνη την ψυχρή, διαπεραστική υγρασία, την τόσο γνώριμη στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης.
Μικρή νυχτερινή ονειροπόληση βαδίζοντας στον νυχτερινό περίπατο (Μάνου Χατζιδάκι και Τάσου Λειβαδίτη video)
Πάμε μια μικρή νυχτερινή ονειροπόληση με τον Τάσο Λειβαδίτη
συνάμα μ' έναν μουσικό, νυχτερινό περίπατο με τον Μάνο Χατζιδάκι;
Η Λεπτή Πρωτοβουλία του Υπερβάτη ~ Yperbaths Ximaira Abraham Isaakidis (video)
Hip Hop Kid, from the Banksy, Famous Pop Street Artist
Υπερβάτης - ΛΕΠΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Makis Isaakidis NEW SONG 14-10-21
Ταινία το διήγημα του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ Του πολέμου και το Άλογό μου με την ιστορία Έλληνα στρατιώτη το 1940 (video)
Φωτογραφία από IWM (NA 4967). Επιχρωματίστηκε από In Colore Verita
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
Πότε το μουλάρι μπροστά
και πότε ο Νικόλας
από κορυφή σε κορυφή
φτάσαν τα φάρμακα
στου πολέμου την γραμμή
Ο Νίκος Καββαδίας, ποιητής της θάλασσας, βρέθηκε το 1940 να πολεμά στη στεριά. Από τις 29 Οκτωβρίου 1940 έως τις 5 Φεβρουαρίου 1941 υπηρετεί στην 3η μοίρα ημιονηγών-τραυματιοφορέων. Ο ίδιος αυτοσαρκάζεται για την ικανότητά του σε αυτή τη θέση σε ένα από τα ελάχιστα πεζά του κείμενα με τίτλο «Του πολέμου»:
Βρέξε Θεέ μου όσο μπορείς... η βροχή στα πεζοδρόμια
Photo from film Nights of Cabiria (1957) directed Federico Fellini
Κι όπως στεγνώνει η βροχή
στα πεζοδρόμια
έτσι στεγνώνει κι η ψυχή μου...
Τί κάνουν τα πλήθη στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις; Όποιος ξεχνάει χάνεται… ραγίζει όποιος θυμάται…
Τί κάνουν τά πλήθη στίς σύγχρονες μεγαλουπόλεις;
Τά πλήθη τά φωτισμένα, τά διαβασμένα, τά ἐνημερωμένα,
τά κινητοποιημένα, τά συνειδητοποιημένα, τά είδοποιημένα.
Ψυχαναλυτικά και ψυχογλωσσολογικά πρότυπα στο έργο του Ανδρέα Εμπειρίκου
Ψυχαναλυτικά και ψυχογλωσσολογικά
πρότυπα στο έργο του Ανδρέα Εμπειρίκου
**Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, M.D., PhD,
διδάσκων ψυχαναλυτής IPA, APF, ΕΨΕ.
Η επικινδυνότητα ενός επετειακού λόγου
Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες (ανάλυση) ο Καβάφης για την υποχώρηση ελληνικού στρατού από την Σμύρνη το 1922
Ο οικουμενικός ποιητής Κ. Π. Καβάφης, με τον λιτό,
δωρικό του λόγο, απαλλαγμένο από κάθε περιττή
συνθήκη και υπερβολή, αποτυπώνει με ρεαλισμό
τις διάφορες εκφάνσεις της ζωής και της Ιστορίας.
Αφιέρωμα, έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Στις 5 Σεπτεμβρίου τα τελευταία τμήματα του Γ' Σώματος Στρατού εγκατέλειψαν την Μικρά Ασία από το λιμάνι της Αρτάκης αφήνοντας τους ανυπεράσπιστους Μικρασιάτες στο έλεος των Τούρκων, οι οποίοι ιδίως στην περιοχή της Σμύρνης μέχρι τέλους διαβεβαιώνονταν από τις Ελληνικές Αρχές και την Αρμοστεία, ότι δεν υπήρχε κίνδυνος και λόγος ανησυχίας. Μάλιστα δε, δια στόματος του υπουργού** Στρατιωτικών Νικολάου Θεοτόκη οι Σμυρνιοί διαβεβαιώθηκαν πως «η Σμύρνη δεν θα εγκαταλειφθεί». Τέσσερις μέρες αργότερα, εγκαταλείφθηκε.
Στις 8 Σεπτεμβρίου οι πρώτοι Τούρκοι στρατιώτες μπήκαν στη Σμύρνη και στις 13 Σεπτεμβρίου (18 Αυγούστου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο) ξεκίνησε η καταστροφή.
Η Αχαϊκή Συμπολιτεία (280-146 π.Χ.) υπήρξε αρχαία ελληνική ομοσπονδία. Ιδρύθηκε το 280 π.Χ. από πόλεις της Αχαΐας και βάση της αποτέλεσε μια παλαιότερη ομοσπονδία, του 5ου αιώνα π.Χ. Ενισχύθηκε με την προσχώρηση της Σικυώνας. Ήταν η τελευταία απόπειρα των Ελλήνων να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. Διαλύθηκε όταν οι διεφθαρμένοι στρατηγοί Δίαιος και Κριτόλαος ηττήθηκαν το 146 π.Χ. και η Πελοπόννησος υποτάχθηκε στους Ρωμαίους και συγκεκριμμένα στον Ρωμαίο στρατηγό Μόμμιο.
Αυτό το φανταστικό επίγραμμα αποδίδεται από τον μεγάλο ποιητή Κ.Π. Καβάφη, σ' έναν Αχαιό που ζούσε στην Αλεξάνδρεια κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου VIII Λαθύρου, μιας επίσης ταραχώδους περιόδου. Στην πραγματικότητα, το ποίημα γράφτηκε το 1922, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και το διωγμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από την Ιωνία.
14 Σεπτεμβρίου έχει οριστεί ως «Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος»
«Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες»
Ανδρείοι σεις που πολεμήσατε και πέσατ’ ευκλεώς·
τους πανταχού νικήσαντας μη φοβηθέντες.
Άμωμοι σεις, αν έπταισαν ο Δίαιος και ο Κριτόλαος.
Όταν θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν,
«Τέτοιους βγάζει το έθνος μας»
θα λένε για σας.
Έτσι θαυμάσιος θά 'ναι ο έπαινός σας.
Εγράφη εν Αλεξανδρεία υπό Αχαιού·
έβδομον έτος Πτολεμαίου, Λαθύρου.
1922, Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ιστορικό πλαίσιο
Η Αχαϊκή συμπολιτεία δημιουργήθηκε το 280 π.Χ. με τη συμμετοχή λίγων πόλεων της Αχαΐας και σταδιακά επεκτάθηκε μέχρι που το 190 π.Χ. περιλάμβανε σχεδόν όλες τις πόλεις της Πελοποννήσου. Η συμπολιτεία αρχικά στράφηκε κατά των Μακεδόνων, αλλά καθώς οι Ρωμαίοι κέρδιζαν έδαφος κατατροπώνοντας τις μακεδονικές δυνάμεις, αποτέλεσε ουσιαστικά το τελευταίο προπύργιο στον αγώνα κατά της ρωμαϊκής κυριαρχίας.
Η Αχαϊκή συμπολιτεία δημιουργήθηκε το 280 π.Χ. με τη συμμετοχή λίγων πόλεων της Αχαΐας και σταδιακά επεκτάθηκε μέχρι που το 190 π.Χ. περιλάμβανε σχεδόν όλες τις πόλεις της Πελοποννήσου. Η συμπολιτεία αρχικά στράφηκε κατά των Μακεδόνων, αλλά καθώς οι Ρωμαίοι κέρδιζαν έδαφος κατατροπώνοντας τις μακεδονικές δυνάμεις, αποτέλεσε ουσιαστικά το τελευταίο προπύργιο στον αγώνα κατά της ρωμαϊκής κυριαρχίας.
Οι σημαντικότεροι ηγέτες της συμπολιτείας ήταν ο Άρατος από τη Σικυώνα (272-213 π.Χ.) και ο Φιλοποίμην από τη Μεγαλόπολη (253-183 π.Χ.), οι οποίοι επέκτειναν τα όρια της και την ισχυροποίησαν, καθιστώντας την υπολογίσιμη δύναμη κατά των Ρωμαίων.
Η Αχαϊκή Συμπολιτεία οδηγήθηκε στην καταστροφή και στην υποδούλωση στους Ρωμαίους το 146 π.Χ. υπό την διοίκηση του Δίαιου και του Κριτόλαου από τη Μεγαλόπολη, οι οποίοι φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, κάνοντας μοιραία λάθη στη διαχείριση των στρατιωτικών τους δυνάμεων.
Ο Κριτόλαος, που ήταν ιδιαίτερα εριστικός και φιλοπόλεμος, ήρθε αντιμέτωπος στη Σκάρφεια της Λοκρίδας με τις δυνάμεις του Καικίλιου Μέτελλου και ηττήθηκε κατά κράτος, αφήνοντας την κεντρική Ελλάδα στον έλεγχο των Ρωμαίων.
Στη συνέχεια ο ύπατος Μόμμιος ενώνοντας τις δυνάμεις του με το στρατό του Μέτελλου, κινήθηκε κατά της Αχαϊκής συμπολιτείας, η οποία δεν έδειξε καμία διάθεση συνθηκολόγησης, και συνέτριψε τις δυνάμεις του Δίαιου στη Λευκόπετρα της Κορίνθου το 146 π.Χ.
Ο Μόμμιος κατέστρεψε συθέμελα την Κόρινθο και ολοκλήρωσε έτσι την κατάκτηση της Ελλάδας.
Ο Πτολεμαίος Θ' Σωτήρ Β' ο Λάθυρος, ο Ρεβύθης δηλαδή, όπως τον αποκαλούσαν οι Αλεξανδρινοί, υπήρξε ακόμη μία απογοητευτική ηγετική μορφή για τον ελληνισμό. Βασίλεψε στην Αίγυπτο από το 116 μέχρι το 80 π.Χ. με μια διακοπή ενδιάμεσα από το 101 μέχρι το 89 π.Χ., οπότε την εξουσία είχε καταλάβει ο αδερφός του Πτολεμαίος Ι' Αλέξανδρος.
Ο Πτολεμαίος Λάθυρος βρισκόταν συνεχώς υπό τον έλεγχο της μητέρας του Κλεοπάτρας Γ' και δεν κατόρθωσε να προσφέρει στην Αίγυπτο τη δυναμική εκείνη ηγεσία που θα της χάριζε την αίγλη και τη δύναμη παλαιότερων εποχών. Ενώ οι Ρωμαίοι συνέχιζαν ακατάπαυστα την επέκτασή τους ο Πτολεμαίος τηρούσε μια παθητική στάση ουδετερότητας, αφήνοντάς τους ανενόχλητους να κυκλώνουν το βασίλειό του.
Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού. Greek soldiers retreat during
the last stages of the Asia Minor Campaign, August-September 1922
Το ποίημα του Καβάφη
Το 1922, τη χρονιά της τραγικής καταστροφής της Σμύρνης, ο Καβάφης συνθέτει το ιδιαίτερο αυτό ποίημα, για να τιμήσει τους Έλληνες που πολέμησαν με γενναιότητα, αλλά ηττήθηκαν εξαιτίας των ανίκανων ηγετών τους.
Ο Καβάφης που στα ποιήματά του δεν αναφέρεται ποτέ σε σύγχρονα γεγονότα, αντικρίζοντας τη μεγάλη για τον Ελληνισμό καταστροφή της Σμύρνης, ανατρέχει στο παρελθόν, για να βρει μιαν αντίστοιχη συμφορά για το ελληνικό έθνος. Έτσι, μέσα από τα λόγια ενός φανταστικού προσώπου, ενός Αχαιού που έζησε στα χρόνια της αναποτελεσματικής ηγεσίας του Πτολεμαίου του Λάθυρου, υμνεί το θάρρος και τη γενναιότητα των Ελλήνων της Αχαϊκής συμπολιτείας.
Ο εγκιβωτισμός της ιστορίας των Ελλήνων που έπεσαν το 146 π.Χ. μαχόμενοι κατά των πανίσχυρων Ρωμαίων, μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της βασιλείας του Πτολεμαίου, έρχεται να δείξει με ιδιαίτερη παραστατικότητα πως στην πολύχρονη ιστορία των Ελλήνων υπήρξαν πολλές φορές που το ελληνικό έθνος έφτασε στην καταστροφή λόγω της ανικανότητας των ηγετών του.
Οι ανδρείοι Έλληνες γνωρίζουν μια συντριπτική ήττα από τους Ρωμαίους και σφαγιάζονται, εξαιτίας της αδυναμίας του Κριτόλαου και του Δίαιου να συντονίσουν τις ενέργειές τους και να αποφύγουν τις τόσο άνισες αναμετρήσεις με το ρωμαϊκό στρατό.
Η ένδοξη δυναστεία των Πτολεμαίων στα χρόνια του Λάθυρου περνά σε φάση παρακμής, με τις ραδιουργίες της Κλεοπάτρας Γ΄ και την ανικανότητα του Πτολεμαίου να οδηγούν τους Λαγίδες σε αλλεπάλληλους εξευτελισμούς.
Μια σειρά λανθασμένων επιλογών της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, φέρνουν τον ελληνισμό το 1922 αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη καταστροφή της νεότερης ιστορίας.
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης στέκεται με κριτική ματιά απέναντι στην ήττα των Ελλήνων στη Σμύρνη, τιμώντας βέβαια τη γενναιότητα και την αυτοθυσία του στρατού, αλλά υπενθυμίζοντας κιόλας πως οι μεγαλύτερες συμφορές για το ελληνικό έθνος προέρχονται από μοιραία λάθη της ηγεσίας του.
Το 1922, τη χρονιά της τραγικής καταστροφής της Σμύρνης, ο Καβάφης συνθέτει το ιδιαίτερο αυτό ποίημα, για να τιμήσει τους Έλληνες που πολέμησαν με γενναιότητα, αλλά ηττήθηκαν εξαιτίας των ανίκανων ηγετών τους.
Ο Καβάφης που στα ποιήματά του δεν αναφέρεται ποτέ σε σύγχρονα γεγονότα, αντικρίζοντας τη μεγάλη για τον Ελληνισμό καταστροφή της Σμύρνης, ανατρέχει στο παρελθόν, για να βρει μιαν αντίστοιχη συμφορά για το ελληνικό έθνος. Έτσι, μέσα από τα λόγια ενός φανταστικού προσώπου, ενός Αχαιού που έζησε στα χρόνια της αναποτελεσματικής ηγεσίας του Πτολεμαίου του Λάθυρου, υμνεί το θάρρος και τη γενναιότητα των Ελλήνων της Αχαϊκής συμπολιτείας.
Ο εγκιβωτισμός της ιστορίας των Ελλήνων που έπεσαν το 146 π.Χ. μαχόμενοι κατά των πανίσχυρων Ρωμαίων, μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της βασιλείας του Πτολεμαίου, έρχεται να δείξει με ιδιαίτερη παραστατικότητα πως στην πολύχρονη ιστορία των Ελλήνων υπήρξαν πολλές φορές που το ελληνικό έθνος έφτασε στην καταστροφή λόγω της ανικανότητας των ηγετών του.
Οι ανδρείοι Έλληνες γνωρίζουν μια συντριπτική ήττα από τους Ρωμαίους και σφαγιάζονται, εξαιτίας της αδυναμίας του Κριτόλαου και του Δίαιου να συντονίσουν τις ενέργειές τους και να αποφύγουν τις τόσο άνισες αναμετρήσεις με το ρωμαϊκό στρατό.
Η ένδοξη δυναστεία των Πτολεμαίων στα χρόνια του Λάθυρου περνά σε φάση παρακμής, με τις ραδιουργίες της Κλεοπάτρας Γ΄ και την ανικανότητα του Πτολεμαίου να οδηγούν τους Λαγίδες σε αλλεπάλληλους εξευτελισμούς.
Μια σειρά λανθασμένων επιλογών της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, φέρνουν τον ελληνισμό το 1922 αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη καταστροφή της νεότερης ιστορίας.
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης στέκεται με κριτική ματιά απέναντι στην ήττα των Ελλήνων στη Σμύρνη, τιμώντας βέβαια τη γενναιότητα και την αυτοθυσία του στρατού, αλλά υπενθυμίζοντας κιόλας πως οι μεγαλύτερες συμφορές για το ελληνικό έθνος προέρχονται από μοιραία λάθη της ηγεσίας του.
Οι Έλληνες είναι πάντοτε έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους για την πατρίδα τους, πολλές φορές όμως ηγούνται από ανίκανους και ανάξιους ανθρώπους, οι οποίοι τους οδηγούν στην καταστροφή.
Ο Καβάφης διατρέχει την ιστορία και αναδεικνύει ένα καίριο για τους Έλληνες ζήτημα. Η αυτοθυσία και η γενναιότητα του ελληνικού λαού καταδικάζεται από την αναποτελεσματικότητα των ηγετών του. Η αλήθεια της διαπίστωσης αυτής φάνηκε ξεκάθαρα τόσο το 1922 στη Σμύρνη, όσο και το 146 π.Χ. με την υποδούλωση των Ελλήνων στους Ρωμαίους και δυστυχώς θα φανεί ξανά.
Ο Καβάφης διατρέχει την ιστορία και αναδεικνύει ένα καίριο για τους Έλληνες ζήτημα. Η αυτοθυσία και η γενναιότητα του ελληνικού λαού καταδικάζεται από την αναποτελεσματικότητα των ηγετών του. Η αλήθεια της διαπίστωσης αυτής φάνηκε ξεκάθαρα τόσο το 1922 στη Σμύρνη, όσο και το 146 π.Χ. με την υποδούλωση των Ελλήνων στους Ρωμαίους και δυστυχώς θα φανεί ξανά.
Βιβλιογραφία
• Εισαγωγή: Σοφία Ντρέκου, Αέναη επΑνάσταση / www.sophia-ntrekou.gr/Cavafy/Archive
**Πολύμερος Μοσχοβίτης στην εφημερίδα «Έθνος», στο φύλλο της 23 Δεκεμβρίου του 1929, σελ. 1: «Πως διελύθη η στρατιά που νικούσε δέκα χρόνια» από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος.
• Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. ΙΕ. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1978.
• Ιστορικό πλαίσιο, το ποίημα του Καβάφη: Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη. latistor.blogspot.com
• Ποίημα: «Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες» cavafis.compupress.gr, Onassis Cavafy Archive cavafy.onassis.org › από το προσωπικό αρχείο του Κ. Π. Καβάφη.
by Sophia-Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση
Περισσότερα: Κ.Π. Καβάφης, Καταστροφή Σμύρνης, Γενοκτονία, Μικρά Ασία
Περισσότερα: Κ.Π. Καβάφης, Καταστροφή Σμύρνης, Γενοκτονία, Μικρά Ασία
14 Σεπτεμβρίου έχει οριστεί ως «Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος»
Μίκης Θεοδωράκης, η Ζωή και το Έργο του οικουμενικού Έλληνα Πολίτη του 20ου αιώνα
Μίκης ο Μέγιστος, ο Παγκόσμιος, ο Οικουμενικός, ο Πανανθρώπινος.
Ιδιοφυής, Ανδρειωμένος, Μουσικός και Μουσηγέτης, Πολίτης, Άνθρωπος.
Περισσότερα Θέματα:
Ιστορία,
Λογοτεχνία-Ποίηση,
Μίκης Θεοδωράκης,
Μουσική,
Πολιτική,
Πολιτισμός,
Πολυτεχνείο,
Πρόσωπα,
Χούντα
Να προσέχεις τις διακλαδώσεις γιατί εκεί αλλάζει ο κόσμος
Στις διακλαδώσεις αλλάζει ο κόσμος
Αλλάζει ο κόσμος μάτια μου
διακλαδώσεις πονηρές
σου φέρνουνε την θλίψη.
διακλαδώσεις πονηρές
σου φέρνουνε την θλίψη.
Αναμνήσεις από τον Αύγουστο των παιδικών χρόνων του Νίκου Καζαντζάκη - Ο Άγιος Αύγουστος, η σταφίδα και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου
Εξώφυλλο: Ήμουν κι εγώ παιδί κάποτε / Ένα σχέδιο
εργασίας για τον Νίκο Καζαντζάκη. Εκδόσεις Σαΐτα 2019
«Τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο. Έμοιαζε πολύ
του παππού μου του χωριάτη» (Ν. Καζαντζάκης)
Αναμνήσεις από τον Αύγουστο των
παιδικών χρόνων του Ν. Καζαντζάκη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)